NIEOBYCZAJNY WYBRYK (ART. 140 K.W.)

Abstrakt

Autor podejmuje analizę kwestii związanych z wykroczeniem nieobyczajnego wybryku, który określony został w art. 140 k.w. Narracja wiedzie przez zagadnienia: przedmiotu – ochrony, zamachu – którym jest moralność i obyczajność w perspektywie publicznej oraz porządek publiczny; formy popełnienia wykroczenia – ma ono charakter powszechny i przybrać może postać działania. Rozpatrywane wykroczenie dla swego zaistnienia nie musi zostać zrealizowane „bezpośrednio” w przestrzeni publicznej. Wystarczy, aby nieobyczajny wybryk mógł zostać dostrzeżony przez inne osoby. Nieobyczajny wybryk nie musi za każdym razem mieć charakteru zachowania naruszającego wstydliwość, eksponującego publicznie intymne lub obsceniczne zachowania seksualne, lecz może naruszać obyczajność również na inne sposoby. Nieobyczajny wybryk może być w zakresie strony podmiotowej zrealizowany umyślnie albo nieumyślnie. Artykuł 140 k.w. typizujący analizowane wykroczenia może występować – od strony kwalifikacji prawnej – w zbiegu (pozornym czy rzeczywistym) z określonymi przepisami typizującymi konkretne przestępstwa albo wykroczenia.