Dowód prima facie w postępowaniu cywilnym w sprawie roszczeń z tytułu błędów medycznych

Abstrakt

Postępowanie dowodowe w procesach cywilnych z tytułu błędu medycznego cechuje się pewnymi odrębnościami, które ukształtowały się głównie w praktyce orzeczniczej i wynikają z trudności dowodowych uwarunkowanych specyfiką procesów biologicznych zachodzących w organizmie człowieka. Zdaniem autora, najbardziej charakterystyczną i najistotniejszą instytucją łagodzącą rygoryzm dowodowy w tzw. „sprawach medycznych” jest dowód prima facie, który nie został uregulowany wprost w kodeksie postępowania cywilnego. Artykuł przybliża istotę dowodu prima facie oraz wskazuje jego wiodącą koncepcję w doktrynie i orzecznictwie, odnosząc się do jego genezy i wykorzystania w różnych systemach prawnych. Konkludując autor postuluje konieczność ujednolicenia podejścia do stosowania omawianej instytucji w postaci uchwały Sądu Najwyższego, negując jednocześnie konieczność wprowadzenia jej podstaw legislacyjnych.