Polska krytyka normatywizmu Hansa Kelsena

Abstrakt

Artykuł przybliża czytelnikowi główne tezy głoszone przez oponentów teorii Hansa Kelsena. Należy podkreślić, że wybrano najbardziej oryginalne dokonania, na jakie zdobyła się polska literatura przedmiotu: wychodzącą z założeń psychologizmu prawniczego krytykę autorstwa Jerzego Landego, tomistyczną negację założeń szkoły wiedeńskiej w ujęciu Czesława Martyniaka oraz marksistowską krytykę Jerzego Wróblewskiego. Elementami wspólnymi każdego krytycznego stanowiska staje się norma podstawowa oraz rozdział bytu i powinności. Każda z koncepcji przy krytycznej ocenie poszczególnych założeń normatywizmu prawniczego Hansa Kelsena posługuje się właściwą sobie argumentacją. Podkreślić należy, że krytyka normatywizmu sformułowana przez Jerzego Landego oraz Czesława Martyniaka w żaden sposób nie zmierzała do naukowej dyskredytacji tej doktryny, w przeciwieństwie do koncepcji Jerzego Wróblewskiego.