Ukraińskie dążenia niepodległościowe w czasie Wielkiej Wojny i po niej
DOI:
https://doi.org/10.15584/galisim.2021.7.3Słowa kluczowe:
dążenia autonomiczne i niepodległościowe, dyplomacja, traktat wersalski, antagonizm narodowościowy, Galicja WschodniaAbstrakt
Artykuł podejmuje problematykę ukraińskich dążeń autonomicznych, które w czasie Wielkiej Wojny miały charakter działań niepodległościowych. Nie osiągnięto jednak sukcesu, ponieważ prowadzono je na zbyt wielu kierunkach. W latach 1917–1921 nie było możliwości budowy państwa ukraińskiego na miarę wygórowanych ambicji polityków. Dążenia te napotykały ścierające się dwa nurty polityczne: autonomiczno niepodległościowy (narodowcy) i prorosyjski (starorusini). Postanowienia traktatu wersalskiego i przegrane wojny doprowadziły do tego, iż Ukraińcy stali się negocjantami traktatu i nowego porządku politycznego.
Downloads
Bibliografia
Bartov O., Anatomia pewnego ludobójstwa. Życie i śmierć Buczacza, Warszawa 2019.
Czubiński A., Sprawy polskie na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 r. [w:] Traktat wersalski z perspektywy 70 lat, Warszawa 1989.
Dąbkowski T., Ukraiński ruch narodowy w Galicji Wschodniej 1912–1923, Warszawa 1985.
Deruga A., Polityka wschodnia Polski wobec ziem Litwy, Białorusi i Ukrainy 1918–1919, Warszawa 1969.
Dmowski R., Polityka polska i odbudowanie państwa, t. II, Warszawa 1988.
Doroszenko D., Moji spomyny pro nedawne-mynułe (1914–1918). Hałyćka ruina, cz. I, Lwów 1923.
Hruszewśkyj M., Wilna Ukrajina, Kyjiw 1917, s. 9–12.
Hunczak T., Ukraine and Poland in Documents 1818–1922, t. I, New York 1983.
Kapustianśkyj M., Pochid ukrajinśkych armiji na Kyjiw-Odessu w 1919 roci, Lwów 1921.
Kumianiecki K., Odbudowa państwowości polskiej. Zbiór najważniejszych dokumentów do powstania państwa polskiego, Kraków–Warszawa 1924.
Longchamps de Berrier B., Ochrzczony na szablach powstańczych. Wspomnienia (1884–1918), Wrocław 1983.
Łewyćkyj J., Polśkie pitannije i Hałyczyna, „Diło” 1916, nr 277 z 14 XI.
Łewyćkyj K., Istorija wyzwolnych zmahań hałyćkich Ukrajnciw z czasiw świtowoji wijny 1914–1918, Lwów 1928, cz. II.
„Litopys Czerwonoji Kałyny” 1937, R. IX.
Łozińskyj M., Hałyczyna w rr. 1918–1920, Wideń 1922.
Nahajewśkyj J., Istorija Ukrajinskoji derżawy dwadcatoho stolittja, Kyjiw 1993.
Nazaruk D., Rik na wełykij Ukrajini, Wideń 1920.
Partacz C., Ukraińscy Strzelcy Siczowi i Legiony Polskie w czasie I wojny światowej [w:] Czyn zbrojny Legionów Polskich 1914–1918, red. P. Michalak, M. Polak, W. Wierzejewski, Koszalin 2015.
Paszkowski E., Zawierucha ukraińska, Warszawa 1919.
Pid praporom Żowtnia: Dokumenty i materiały, t. I, Lwiw 1957.
Rossowski R., Lwów podczas inwazji, Lwów 1916.
Skrzypek J., Ukraińcy w Austrii podczas Wielkiej Wojny i geneza zamachu na Lwów, Warszawa 1939.
Strukwa G., Formacje wojskowe ukraińskiej „rewolucji narodowej” 1914–1921, Toruń 2008.
Wasilewski L., Kwestia ukraińska jako zagadnienie międzynarodowe, Warszawa 1934.
Wasilewski L., Ukraińska sprawa narodowa w jej rozwoju historycznym, Warszawa 1925.
Wereszycki H., Pod berłem Habsburgów. Zagadnienia narodowościowe, Kraków 1975.
Wilson A., Ukraińcy, Warszawa 2002.
Wiszniewski S., Brzeżany i kresy w wojnie polsko-ukraińskiej, Lwów 1935.
Zięba A., Lobbing dla Ukrainy w Europie międzywojennej. Ukraińskie Biuro Prasowe w Londynie oraz jego konkurenci polityczni (do roku1932), Kraków 2010.
Żurawski vel Grajewski P.P., Sprawa ukraińska na Konferencji pokojowej w Paryżu w roku 1919, Warszawa 1995.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Galicja. Studia i materiały
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
