Służebność mieszkania jako rodzaj służebności osobistej we współczesnym prawie polskim i prawie rzymskim

Abstrakt

Tematem niniejszego artykułu jest przedstawienie służebności mieszkania w obecnym stanie prawnym, z uwzględnieniem służebności mieszkania w prawie rzymskim. Tematykę tę omówiono w artykule w świetle obowiązujących przepisów na mocy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw. Z przedstawieniem istoty służebności mieszkania wynika, że jest to mechanizm, który służy zatroszczeniu się o bliskich, ale i o samego siebie. Przepisanie mieszkania bliskim pozwoli na zabezpieczenie swoich praw co do lokalu, a tym zabezpieczeniem na przyszłość jest właśnie służebność mieszkania jako rodzaj służebności osobistej. To prawo jest jeszcze bardziej szersze, bowiem daje możliwość zatroszczenia się o bliskie osoby służebnika, jak małoletnie dzieci, małżonek, osoby przez niego utrzymywane oraz osoby potrzebne do prowadzenia gospodarstwa domowego. Przepisy Kodeksu cywilnego pozwalają o troskę osób, które z jakiś względów, czy to wieku czy choroby, nie są w stanie się same utrzymać. Skorzystano również ze źródła prawa rzymskiego, zarys pozwolił zobrazować, jak kreowała się służebność mieszkania w prawie rzymskim, jak dawne regulacje przybrały obecnie kształt. Analizie poddano przepisy prawne, które regulują służebność mieszkania, w szczególności skupiono się na interpretacji przepisów prawnych, jak należy je rozumieć, pomogły w tym komentarze prawnicze. Przy analizie powyższych rozważań nasuwa się pytanie, czy należy jeszcze bardziej w jakiś sposób rozwinąć służebność mieszkania, tak aby była jeszcze bardziej w jakiś sposób przejrzysta.