Testament ustny w świetle projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks cywilny w wersji z dnia 7 października 2022 roku
DOI:
https://doi.org/10.15584/iuseta.2023.2.11Słowa kluczowe:
zasada, reguła, dziedziczenie, dziedzic, spadek, prawo rzymskie, testamentAbstrakt
Jedną z najczęściej występujących form testamentu szczególnego w polskim systemie prawnym jest testament ustny uregulowany w art. 952 Kodeksu cywilnego. Ta forma oświadczenia woli spadkodawcy przysparza problemy dowodowe w praktyce sądowej. W doktrynie podnosi się, że przypadki fałszowania testamentów ustnych są o wiele częstsze niż innych testamentów. Stąd, w projekcie zmiany ustawy Kodeks cywilny w wersji z dnia 7 października 2022 roku proponuje się istotną zmianę treści art. 952 k.c. lub nawet jego uchylenie. W projekcie przyjęto argumenty przemawiające za zmianą treści art. 952 k.c. i poprzestano na modyfikacji przesłanek gwarantujących skuteczność sporządzenia takiego testamentu oraz sposobów jego stwierdzenia.
Downloads
Bibliografia
Albanese B., Le persone nel diritto privato Romano, Palermo 1979.
Biondi B., Successione testamentaria. Donazioni, Milano 1943.
Borysiak W., Sporządzenie testamentu ustnego przez osobę pozostającą w zamiarze samobójczym – komentarz, MOP 2007, nr 18.
Borysiak W., Przyszłość testamentów szczególnych w prawie polskim na tle porównawczym, Warszawa 2021.
Gałakan-Halicka A., Stwierdzenie treści testamentu ustnego, MOP 2004, nr 16.
Guarino A., La forma orale e la forma scritta nel testamento Romano [w:] Studi in onore di Pietro de Francisci, t. 2, Milano 1956.
Krüger H., Testamenti factio, ZSS53/1933.
Kucia A., Przesłanka „istnienia obawy rychłej śmierci spadkodawcy” – uwagi de lege lata i de lege ferenda, Rej. 2012, nr 12.
Kucia B., Skutki niedopełnienia wymagań dotyczących stwierdzenia treści testamentu ustnego (art. 952 § 2–3 k.c.), TPP 2013, nr 2.
Kursa S., Testator i formy testamentu w rzymskim prawie justyniańskim, Warszawa 2017.
Maciejewska-Szałas M. Kodeks cywilny. Komentarz aktualizowany, red. M. Balwicka-Szczyrba, A. Sylwestrzak, LEX/el. 2023, art. 952.
Monaco L., Hereditas e mulieres. Riflessioni in tema di capacità an Antico e dalla nesessità ad oggi della gifura notarile, SDHI 77/2011.
Monier R., Manuel élémentarie de droit Romain, t. 1, Paris 1943.
Niedośpiał M., Zagadnienia ogólne testamentu w polskim prawie cywilnym, redakcja naukowa Kraków/Poznań 1993.
Niemczyk S., Łazarska A., Prawno-medyczna wykładnia „obawy rychłej śmierci” jako przesłanka ważności testamentu ustnego, PiM 2007, nr 2.
Stolarek J., Testament ustny (testamentum nuncupativum) w wybranych komentarzach Bartolusa de Saxoferrato i Baldusa de Ubaldis, „Czasopismo Prawno-Historyczne” 2013, t. LXV, z. 2.
Voci P., Diritto ereditario Romano, Vol. I, Introduzione, Parte generale, Milano 1967.
Vocci P., Diritto ereditario Romano, Vol. 2, Parte speciale. Succesione ab intestato. Successione testamentaria, Milano 1963.
Wójcik S., Zoll F. [w:] B. Kordasiewicz, System Prawa Prywatnego. Tom 10: Prawo Spadkowe, wyd. 3, Warszawa 2015.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2023 Ius et Administratio
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
