Dodatkowe zajęcie zarobkowe poza służbą (art. 62 ust. 1 ustawy o Policji) – wybrane zagadnienia proceduralne

Abstrakt

Niniejszy artykuł podejmuje problematykę, związaną z proceduralnym aspektem możliwości wystąpienia przez funkcjonariusza Policji o zezwolenie na podjęcie dodatkowego zajęcia zarobkowego poza służbą. Instytucja ta została określona w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz w wielu przepisach rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych z dnia 14.05.2013 r. w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów. Stosunek służbowy nawiązany z funkcjonariuszem Policji charakteryzuje się daleko posuniętą podległością służbową funkcjonariusza oraz dyspozycyjnością co do miejsca, czasu i rodzaju wykonywanych przez niego czynności. Rodzi to szereg obowiązków po jego stronie. Jednym z nich jest obowiązek powstrzymywania się od podejmowania dodatkowych zajęć zarobkowych poza służbą, bez zezwolenia przełożonego w sprawach osobowych. Dokonano zatem szerokiej analizy zagadnień natury proceduralnej, związanych między innymi podmiotem uprawnionym do wystąpienia z takim wnioskiem, z podmiotem uprawnionym do udzielenia takiego zezwolenia, formy tej zgody, oraz konieczności zachowania drogi służbowej w związku z zainicjowaniem tej procedury.