Problem prawnej ochrony życia w enuncjacjach Konferencji Episkopatu Polski w latach 1989–2011

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie problemu prawnej ochrony życia w świetle enuncjacji Konferencji Episkopatu Polski w latach 1989–2010. Był to istotny element programowy oficjalnych wypowiedzi Konferencji Episkopatu, która uznawała tę kwestię za niezwykle ważną w dobie przyspieszonych przemian kulturowych i podkreślała, że problem ochrony życia powinien się spotkać ze szczególnym zainteresowaniem ze strony państwa. Konferencja Episkopatu zabiegała o poszanowanie nienaruszalnego prawa do życia każdej istoty ludzkiej od chwili poczęcia, podkreślając, że prawo to jest podsta-wową wartością moralną i istotnym elementem cywilizowanego społeczeństwa.
Problem liberalizacji lub zaostrzenia przepisów dotyczących aborcji był przedmiotem wielu kampanii politycznych w Polsce w latach 90. W konfrontacji różnych nurtów ideolo-gicznych kształtowały się rzeczywiste postawy Polaków wobec aborcji. Kościół katolicki w kwestiach fundamentalnych, objętych zasadami jego nauczania społecznego, nie dopusz-cza jednak możliwości dialogu, więc jego stanowisko nie może być w tych sprawach ela-styczne. Konferencja Episkopatu nie mogła zgodzić się na wprowadzanie zmian prawnych, które naruszałyby naukę Kościoła i podważałyby jego zasady moralne. Katolickie wartości i zasady moralne nie mogą podlegać żadnym negocjacjom i nie ma wobec nich moralnego kompromisu. W konsekwencji Konferencja Episkopatu Polski zawsze zajmowała bezkom-promisową postawę obrony życia i rodziny jako podstawowej komórki społecznej opartej na małżeństwie kobiety i mężczyzny.