Działalność Unii Europejskiej w dziedzinie bezpieczeństwa informacyjnego: ukraińska perspektywa

Abstrakt

Informacyjne technologie rozwijają się w bardzo szybkim tempie, co przynosi wiele korzyści dla ludzkości, lecz jednocześnie prowokuje ogromne niebezpieczeństwo. Dostęp do osobistej informacji, wpływ negatywnych treści na dzieci, sabotaż i wykradanie informacji, uszkodzenia informacyjnych systemów, cyberprzestępczość i tym podobne – oto oznaki użycia informacyjnych i komunikacyjnych technologii dla zniszczenia informacyjnego bezpieczeństwa. Naturalnie zarówno państwa, jak i organizacje opracowują szereg mechanizmów zapobiegania i przezwyciężenia destruktywnych informacyjnych wpływów.
Celem artykułu jest przeanalizowanie, w jaki sposób doświadczenie UE w zakresie informacyjnego cyberbezpieczeństwa może być zastosowane w Ukrainie. Na początku XXI stulecia UE opracowała szereg normatywnych reguł, stworzyła konieczne organy i uruchomiła strategie zorientowane na usunięcie zagrożeń w sferze informacyjnej. Ustawodawstwo UE stale jest doskonalone. Prawna baza UE reguluje dostęp do osobistych danych, społeczną informację, problemy podrabiania spłat, problemy seksualnej eksploatacji dzieci w Internecie, ochronę informacji niejawnych, zapobieganie atakom na informacyjne systemy, obronę narodowych informacyjnych infrastruktur.
Próbując adaptować swoje prawne ramy do norm ustawodawstwa UE, Ukraina uchwaliła ustawę „O obróbce osobistych danych”, ustawę „O dostępie do publicznej informacji”, „Strategię cyberbezpieczeństwa Ukrainy” i prawo „O głównych zasadach zabezpieczenia cyberbezpieczeństwa Ukrainy”; stworzono odpowiednie struktury cyber-bezpieczeństwa, w szczególności Narodowe Koordynacyjne Centrum do spraw Cyber-bezpieczeństwa, cyberpolicję, CERT-UA.
W artykule rozpatrzono niektóre problemy związane z wymienionym ustawodawstwem i zaproponowano pomysły na polepszanie aspektów cyberbezpieczeństwa na Ukrainie.