Tradycja Suroan jako czynnik motywujący do działania społecznego mieszkańców Jawy

Abstrakt

Tradycja Suroan jest znana jako rytuał wynikający z procesu akulturacji między Saka a kalendarzem islamskim. Celem tego rytuału jest uzyskanie błogosławieństwa i ochrony przed nieszczęściami i katastrofami. Suroan jest kultywowaną w społeczeństwie tradycją angażującą uczestników w działania społeczne, której jednak współcześnie praktykowane elementy nie są w pełni zgodne z pierwotnymi założeniami i znaczeniami. W artykule zastosowano metodę obserwacji zjawiska wspartą wywiadami bezpośrednimi, zgodną z metodologią badań stosowaną w etnografii. Do opisu wykorzystano model Milesa i Hubermana. Badania przeprowadzono w środowisku zamieszkałym przez społeczność Bangunhajro w wiosce Tama Sari. Wśród zaobserwowanych zjawisk można wyróżnić: (1) zachowania tradycyjne zgodne z rytuałem Suroan; (2) metodę pochówku głowy kozła, typy modlitw grupowych i rodzaje pokazów kukiełkowych; (3) zaangażowanie fizyczne, materialne i emocjonalne (4) wykorzystanie formy ubarampe jako sposobu współdzielenia wartości. Na postawie zgromadzonego materiału można stwierdzić, że społeczność Bangunharjo zachowuje i kultywuje tradycję Suroan.