Praktyki zarządzania i komunikacji w Singapurze: nauki z modelowej ekonomii

Abstrakt

W roku 2020 Singapur z 5,8 mln mieszkańców, szczególną wersją jednopartyjnej demokracji i hołdującym tradycji, choć jednocześnie postępowym społeczeństwem stał się modelową gospodarką dla innych krajów azjatyckich. Od 1819 do 1963 r. obszar Malezji i Singapuru stanowił kolonię brytyjską. W roku 1963, gdy panowanie Brytyjczyków dobiegło końca, Malezja odzyskała niepodległość, a Singapur stał się jej częścią. Taki stan nie trwał jednak długo – w efekcie narastających napięć rasowych pomiędzy Malajami, etnicznymi Chińczykami i innymi grupami w 1965 r. Singapur odciął się od Malezji i utworzył niezależne państwo. Pozostawiając swą kolektywistyczną kulturę, Singapur zyskał przewagę konkurencyjną jako ekskluzywne centrum handlowe w regionie. Przez ostatnie 60 lat singapurscy przedsiębiorcy przesunęli swoje zainteresowanie z wytwarzania komponentów sprzętu elektronicznego, twardych dysków komputerów, niewielkich urządzeń czy odzieży w kierunku usług finansowych, bankowych, ubezpieczeniowych i zarządzania aktywami. Bazujące na wywiadach, obserwacjach i krótkim kwestionariuszu niniejsze stadium przypadku singapurskiego biznesu dostarcza opisu stylów zarządzania i strategii komunikacyjnych 78 menedżerów reprezentujących usługi,handel detaliczny oraz przemysł. Dane ukazują, że najpowszechniejszym stylem zarządzania jest podejście oparte na zasobach ludzkich. Analiza treści, stylu i przepływu komunikacji świadczy z kolei o tym, że w Singapurze zwyczaje kulturowe, takie jak szacunek dla starszych, wychowywanie i dbanie o młodsze pokolenia, lojalność wobec rodziny i życie zgodnie z tradycjami rodzinnymi są siłami napędowymi przedsiębiorstw. Z analizy jasno wynika, że to dominująca w społeczeństwie kultura kształtuje praktyki i wartości, którym hołduje się w biznesie.