Turystyka. Retropijna podróż w czasie (część pierwsza)

Abstrakt

Artykuł ujmuje zjawisko turystyki jako nowoczesnej odmiany mobilności, której wewnętrzna morfologia zaczęła przybierać wyrazistą formę na przełomie XIX i XX w. Zaprezentowane w opracowaniu badanie opiera się na innowacyjnym podejściu Hasso Spode, historyka mentalności. Jego pomysł wywarł duży wpływ na współczesne badania nad historią turystyki w niemieckiej historiografii. Opierając się na jego teoretycznym framingu, badanie ujawnia, jak podróż, która od końca XVIII w. miała różnorodne motywy, doświadczenia, pomysły i praktyki, zaczęła się konsolidować w ramach psychomentalnej fundacji: spojrzenia turystycznego. Następnie badanie interpretuje turystykę jako produkt uprzestrzennienia czasu i temporalizacji przestrzeni. Wreszcie, artykuł, wykorzystując teoretyczną koncepcję „retrotopii” Zygmunta Baumana, łączy dzisiejszą formę turystyki z jej pierwotną formą i prowadzi do wniosku, że turystyka jako kontrowersyjne zjawisko współczesnych czasów jest obdarzona ludzką nostalgią, liryką, niekończącym się pragnieniem autentyczności, a także wieczną obsesją idei „postępu” obejmującej również pojęcia utopijne.