Historia narodzin tradycji i konfliktów wokół sanktuarium Nabi Samuel (Izrael/Palestyna)

Abstrakt

Niemal zapomniany, maleńki bizantyjski klasztor (z IV w.) pw. proroka Samuela stał się w okresie wypraw krzyżowych jednym z najważniejszych miejsc na pielgrzymkowej mapie Ziemi Świętej. Sanktuarium, ważne początkowo wyłącznie dla chrześcijan, z czasem stało się celem pielgrzymek żydów, a później także muzułmanów. Każda z tych wspólnot religijnych pozostawiła niezatarte piętno na tradycjach i zwyczajach tego sanktuarium. W niektórych okresach udawało się czcić pamięć proroka Samuela w miarę zgodnie, ale przeważnie sanktuarium było źródłem konfliktów, a nawet krwawych bitew. W 1967 r. obszar wokół Nabi Samuel został włączony do Terytoriów Okupowanych przez Izrael. Ze względu na bogatą tradycję związaną z kultem proroka Starego Testamentu, ale także historyczno-polityczne znaczenie Nabi Samuel (utożsamianego ze starożytnym Mizpah) izraelskie władze próbowały uczynić to miejsce pomnikiem historii Izraela, a jednocześnie atrakcją turystyczną. Od tego czasu działania władz wywoływały ciągłe protesty i niepokoje. Jak ostatnio ujawniono, motywacje administracji izraelskiej miały charakter nie tylko religijny, historyczny i polityczny, ale także biznesowy, choć fakt ten jest ze wstydem ukrywany za wzniosłymi hasłami.