Obiekty dystrybucji paliw – HRS

Autor

  • Arkadiusz Kamiński Polski Koncern Naftowy ORLEN S.A.
  • Janusz Jakóbiec Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Sączu
  • Andrzej Kulczycki Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego
  • Agnieszka Pusz Wydział Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska, Politechnika Warszawska
  • Andrzej Szałek Toyota Central Europe sp. z o. o.

DOI:

https://doi.org/10.15584/pjsd.2022.26.2.3

Słowa kluczowe:

obiekty dystrybucji paliw, wodór, dekarbonizacja, zrównoważony rozwój transportu, stacja tankowania wodoru, HRS, tankowanie pojazdów

Abstrakt

Strategia Komisji Europejskiej w osiągnięciu neutralności klimatycznej do 2050 r., wpłynie na zmniejszenie zużycia paliw kopalnych oraz poprawę jakości powietrza, zwłaszcza w miastach. Jednym ze sposobów osiągania tego celu jest dekarbonizacja gospodarki, w tym sektora transportu, który jest kluczowym dla przedsiębiorstw w globalnych łańcuchach dostaw. Eksperci uważają, że wodór zero i nisko emisyjny stosowany w pojazdach elektrycznych z wodorowymi ogniwami paliwowymi jest kluczem w realizacji tego wyzwania, w transporcie osobowym i ciężkim (ang. heavy duty) obejmującym transport lądowy, morski oraz powietrzny. Jednak, żeby wodór stał się paliwem powszechnie używanym w transporcie, konieczny jest rozwój niezbędnej infrastruktury i właściwe regulacje prawne. W pracy przedstawiono genezę powstawania obiektów dystrybucji paliwa wodorowego – HRS, kluczowe aspekty jego wprowadzania na świecie, w Europie oraz w Polsce. Przeanalizowano dane koncernów zajmujących się dystrybucją tego rodzaju paliwa, które chcą osiągnąć neutralność klimatyczną, a jednocześnie muszą zapewnić paliwa transportowe dla odbiorców. Stwierdzono, że transformacja energetyczna oraz rodzaj stosowanych nośników energii i paliw silnikowych napędzających pojazdy samochodowe, wymagają zmiany i ewolucji obiektów dystrybucji paliw.

Pobrania

Opublikowane

2022-12-24