Główne nurty dyskusji na temat słuszności w myśli teoretycznoprawnej
DOI:
https://doi.org/10.15584/actaires.2022.1.13Słowa kluczowe:
słuszność, filozofia prawa, Henryk Piętka, Eugeniusz Jarra, Jerzy WróblewskiAbstrakt
Celem niniejszego artykułu jest teoretycznoprawna analiza pojęcia słuszności poprzez próbę sformułowania głównych nurtów dyskusji na jej temat w europejskiej myśli teoretycznoprawnej. Następnie autorka zaprezentowała kilka wybranych polskich stanowisk filozoficznoprawnych pochodzących z różnych okresów w celu sprawdzenia, czy wpisują się w teoretycznoprawne tendencje europejskie. W pierwszej części tekstu na podstawie prowadzonych rozważań cech autorka podjęła próbę sformułowania głównych nurtów, w które wpisują się również inne powstałe w XX w. teorie słuszności: psychologicznego, sytuacjonistycznego oraz normatywnego. W drugiej części tekstu przedstawiono koncepcje słuszności następujących teoretyków prawa: Henryka Piętki (tradycja psychologiczna), Eugeniusza Jarry (tradycja prawnonaturalna) oraz Jerzego Wróblewskiego (tradycja pozytywistyczna).