Prawnokarne i kryminalistyczne środki zwalczania zjawiska cyberpedofilii w świetle regulacji zawartych w kodeksie karnym na przykładzie przestępstwa groomingu

Abstrakt

Cyberpdofilia to jedna ze szczególnie niebezpiecznych społecznie odmian cyberprzestępczości, której potencjalnymi ofiarami są nieletni. Nierozerwalnie związana jest ona z rozwojem technologii komputerowych, zwłaszcza zaś szerokiego, często niekontrolowanego dostępu nieletnich do Internetu. Artykuł koncentruje się na jednym z najnowszych przestępstw klasyfikowanych jako cyberpedofilia – groomingu. Polega ono na nawiązywaniu przez pedofilów oraz osoby wykazujące skłonności pedofilskie kontaktów z nieletnimi przy pomocy Internetu w celu doprowadzenia do rzeczywistego z nimi kontaktu i seksualnego wykorzystania. W artykule dokonano przeglądu ujęcia problematyki groomingu w polskim Kodeksie karnym z 1997 r. Zwrócono w tym kontekście uwagę na istotne problemy nie tylko w zakresie regulacji parwnokarnej, ale i ścigania cyberpedofilii wynikające z braku jasnej i precyzyjnej wykładni terminu „pedofil”. Artykuł zawiera także przegląd zachowań wyczerpujących znamiona groomingu, następnie zaś omówienie regulacji dotyczących tego przestępstwa znajdujących się w Kodeksie karnym z 1997 r. Ze względu na potencjalnie transgraniczny charakter cyberpedofilii materia prawna związana z tym zagadnieniem musi uwzględniać międzynarodowe zobowiązania Polski w zakresie ścigania pedofilii. W konkluzjach zwrócono uwagę, iż przyjęte w polskiej ustawie karnej rozwiązania odnoszące się do cyberpdofilii i groomingu wzbudzają istotne zastrzeżenia doktryny prawa karnego. W trybie de lege ferenda należy więc zwrócić uwagę na potrzebę ich uwzględnienia.