Klauzule rebus sic stantibus w kontekście umów kredytowych z walutą obcą
DOI:
https://doi.org/10.15584/znurprawo.2018.23.9Słowa kluczowe:
rebus sic stantibus, pacta sunt servanda, umowy kredytowe, nadzwyczajna zmiana stosunkówAbstrakt
Niniejszy artykuł dotyka problematyki możliwości zastosowania klauzul rebus sic stantibus do umów kredytowych z walutą obcą. W tym zakresie zdania są podzielone, a judykatura i doktryna nie dają jednoznacznej odpowiedzi. Autor, poszukując rozwiązania problemu, przedstawia kontekst historyczny klauzul rebus sic stantibus oraz zasady pacta sunt servanda, a także ich aktualne relacje. Obserwowany od jakiegoś czasu rozkwit klauzuli rebus sic stantibus i osłabienie zasady pacta sunt servanda daje podstawy do postawienia tezy, że stosowanie tej klauzuli do umów kredytowych z walutą obcą nie jest wykluczone.