Dowodzenie wieku człowieka w prawie rzymskim

Autor

  • Wojciech J. Kosior Uniwersytet Rzeszowski

DOI:

https://doi.org/10.15584/znurprawo.2019.25.7

Słowa kluczowe:

wiek człowieka, środki dowodowe, prawo rzymskie

Abstrakt

W prawie rzymskim wiek człowieka miał bardzo istotne znaczenie. Osiągnięcie określonego wieku pociągało za sobą zmianę pozycji prawnej człowieka, i to zarówno w sferze jego uprawnień, jak i obowiązków. Od przekroczenia danej granicy wiekowej zależał zakres zdolności do czynności prawnych, zdolność do małżeństwa, zdolność do sporządzenia testamentu, możliwość występowania przed magistraturą i wiele innych. Stąd też ważnym problemem praktycznym stało się udowadnianie wieku dla potrzeb prawnych. Przeprowadzone badania pozwoliły na opracowanie katalogu rzymskich środków dowodowych służących wykazaniu wieku człowieka. Nieformalnym środkiem był strój (toga), ale miał on znaczenie tylko symboliczne. W praktyce prawnej wiek mógł być udowodniony za pomocą oświadczenia, zeznań świadków oraz dokumentów, takich jak akt urodzenia.

Pobrania

Opublikowane

2020-12-15

Jak cytować

Kosior, W. J. (2020). Dowodzenie wieku człowieka w prawie rzymskim. Acta Iuridica Resoviensia, 25(106), 87–95. https://doi.org/10.15584/znurprawo.2019.25.7

Numer

Dział

Artykuły