Strike Action at the Forefront of the Social Partners’ Agenda
Słowa kluczowe:
prawo do strajku, negocjowanie umowy zbiorowej, pracodawca, pracownik, konstytucja, spór zbiorowy, pewność prawa, odpowiedzialność pracownikaAbstrakt
Artykuł omawia ustawodawstwo w zakresie strajku, obowiązujące w Republice Słowacji. Na początku Autorzy zwracają uwagę na istnienie dwu dopuszczalnych rodzajów strajków: konstytucyjnego i przemysłowego (pracowniczego), z których każdy funkcjonuje według własnych, specyficznych reguł. Strajk konstytucyjny regulowany jest wyłącznie przez postanowienia ustawy zasadniczej, która nie stanowi o żadnych szczególnych warunkach jego wprowadzenia, podczas gdy strajk pracowniczy może zostać rozpoczęty jedynie w razie sporu podczas negocjacji umowy zbiorowej. Autorzy wskazują na negatywne konsekwencje tego dualizmu ustawodawczego w praktyce, w szczególności odnoszące się do zasady pewności prawa oraz wynikającej z niej odpowiedzialności pracowników w sytuacji, gdy pracodawca kwestionuje legalność strajku. Autorzy przypominają o interesie lezącym po stronie przedstawicieli pracodawców w uchwaleniu odrębnej ustawy, która w sposób zrozumiały uregulowałaby zagadnienia związane z prawem do strajku w Republice Słowacji. Problem ten nabiera specyficznego wymiaru w przypadku pracodawcy z kapitałem zagranicznym, który nie uświadamia sobie podstaw prawa pracowników do strajku.
