Założenia Kodeksu Granicznego Schengen i Systemu Informacyjnego Schengen oraz ich rola w zapobieganiu zjawiska nielegalnego przekraczania granic

Abstrakt

21 grudnia 2007 r. Polska przystąpiła do strefy Schengen. Decyzja o zniesieniu kontroli na granicach wewnętrznych Unii Europejskiej oraz o przystąpieniu dziewięciu nowych państw członkowskich do strefy Schengen była jedną z najważniejszych w zakresie pełnej realizacji integracji europejskiej. Poszerzenie obszaru strefy Schengen stanowiło istotny wkład w budowę zjednoczonej Europy opartej na wzajemnym zaufaniu, wspólnie podejmującej walkę o utrzymanie wysokiego poziomu bezpieczeństwa. Przepisy porozumienia z Schengen zniosły kontrolę osób przekraczających granice między państwami członkowskimi układu, a w zamian za to wzmocniły współpracę policyjna, sądową oraz w sferze bezpieczeństwa i polityki azylowej. Główny przedmiot rozważań podjętych w niniejszym artykule stanowią przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 z 9 marca 2016 roku w sprawie unijnego kodeksu zasad regulujących przepływ osób przez granice, który nazywany jest także Kodeksem Granicznym Schengen. Głównym celem opracowania uczyniono zwrócenie uwagi na wskazany Kodeks jako na narzędzie służące zapobieganiu procederowi nielegalnego przekroczenia granic strefy Schengen, co w istotnym stopniu związane jest także z przeciwdziałaniem przestępczości przeciwko wiarygodności dokumentów. W publikacji przedstawiono także problematykę związaną z funkcjonowaniem Systemu Informacyjnego Schengen.