Warunki procesowe dopuszczenia dowodu z zeznań świadka koronnego w polskiej procedurze karnej

Abstrakt

Procesowo kryminalistyczna instytucja świadka koronnego jest jednym z najskuteczniejszych mechanizmów przeciwdziałania przestępczości zorganizowanej jakimi dysponuje wymiar sprawiedliwości. Celem niniejszego artykułu jest analiza art. 3 ustawy o świadku koronnym, który stanowi zbiór warunków natury obligatoryjnej i fakultatywnej, które są obowiązkami podejrzanego w procesie ubiegania się o status świadka koronnego. Wskazany przepis stanowi niejako dopełnienie definicji z art. 2 wskazanej ustawy. Autor omawia w tekście odpowiednio zagadnienie treści wyjaśnień oskarżonego, który ubiega się o nadanie statusu świadka koronnego i mechanizm jego zobowiązania do złożenia zeznań przed sądem, a także fakultatywny warunek zobowiązania się podejrzanego do zwrotu korzyści majątkowej odniesionej z przestępstwa lub przestępstwa skarbowego oraz naprawienia szkody powstałej w wyniku jego popełnienia. Rozważania oparte są o dostępną literaturę przedmiotu i aktualne ustawodawstwo. Autor wskazuje ponadto na orzeczenia sądów dotyczące komentowanych przepisów i linię orzeczniczą, która odnosi się do oceny zeznań świadka koronnego.