Źródła sztuki. O Sonacie Belzebuba Stanisława Ignacego Witkiewicza

Abstrakt

W artykule dokonuję prezentacji i analizy poglądów na źródła sztuki, jakie Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885‒1939) zawarł w jednym ze swych ostatnich dramatów ‒ Sonacie Belzebuba. Przedstawione tam filozoficzno-estetyczne poglądy Witkacego odnoszę do szerszego kontekstu jego poglądów na kulturę, a także do przemian myśli estetycznej i społecznego imaginarium XIX i XX w., co pozwala ukazać zarówno ich oryginalność, jak i punkty zbieżne z powszechniejszymi tendencjami myślowymi. Staram się pokazać, że utwór Witkiewicza opiera się upływowi czasu dzięki postawieniu problemów „metafizycznych” ‒ wykraczających poza zainteresowania konkretnej epoki ‒ jak też dzięki elementom komizmu i ironii czyniących zeń dzieło otwarte na wielość interpretacji.