Biegaczowate (Col. Carabidae) w uprawie wikliny energetycznej (Salix viminalis)

Autor

  • Zbigniew W. Czerniakowski University of Rzeszów, Department of Agroecology
  • Tomasz Olbrycht University of Rzeszów, Department of Agroecology

Słowa kluczowe:

biegaczowate, Carabidae, wierzba, szkodniki, drapieżniki

Abstrakt

Wiele szkodników wierzb składa swoje jaja na powierzchni gleby lub w jej wierzchniej warstwie. Ich larwy również rozwijają się w glebie. Dlatego chrząszcze biegaczowate w znacznym stopniu mogą ograniczać liczebność szkodliwych gatunków. Obserwacje nad składem gatunkowym i liczebnością Carabide występujących na plantacjach Salix viminalis, prowadzone były w południowo-wschodniej Polsce w latach 2003-2004. Chrząszcze odławiano do pułapek Barbera. Dominującymi gatunkami okazały się: Harpalus rufipes (De Geer), Pterostichus melanarius (Ill)., P. niger (Schall.), Carabus granulatus L. i C. ullrichi Germ.

Downloads

Pobrania

Opublikowane

2009-12-27

Numer

Tom 11 (2009): Zeszyty naukowe Południowo-Wschodniego Oddziału Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej z siedzibą w Rzeszowie i Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego Oddział w Rzeszowie

Dział

Artykuły

Licencja

Prawa autorskie (c) 2009 Polish Journal for Sustainable Development

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Inne teksty tego samego autora

1 2 > >>