Trwałość zespołow dzdzownic w odtworzonych użytkach zielonych: pierwsza dekada po budowie pasa startowego 2 na lotnisku w Manchester

Abstrakt

Podczas przygotowań do budowy drugiego pasa startowego na lotnisku w Manchester przenoszono cenne komponenty siedliskowe oraz gatunki a także odtwarzano całe siedliska, wykorzystując pakiet ochronny o wartości 17 mln £. Jednym z głównych problemów było zachowanie prawnie chronionych kręgowców (Meles meles i Triturus cristatus), zagrożonych rozbudową lotniska. W celu długotrwałego monitorowania ich stanu postanowiono także oceniać populacje dżdżownic (potencjalny pokarm tych zwierząt) w obszarze odtwarzanych użytków zielonych. Ponieważ prace inżynierskie mogą mieć negatywny wpływ na faunę gleb, przy budowie pasa zastosowano eksperymentalne przenoszenie darni z warstwą podglebia. Prezentowana publikacja opisuje efekty stałego monitorowania 4 konkretnych punktów/ stanowisk odtwarzanych użytków zielonych. Poszukując dżdżownic stosowano przekopywanie gleby kilku stanowisk o powierzchni 0,1 m2 oraz sortowanie ręczne wybranych prób oraz wypłaszanie dżdżownic z głębszych warstw roztworem musztardy. Monitorowanie miało miejsce corocznie w tym samym tygodniu października, od roku 1998 do roku 2007. Zlokalizowano 12 gatunków dżdżownic reprezentujących trzy grupy ekologiczne. Ich zagęszczenie wahało się od 4 do 427 dżdżownic na m2 a biomasa od 2 do 110 g m-2. Istotne różnice tych wartości stwierdzono przy porównaniu wymienionych cech dżdżownic na stanowiskach gdzie przeniesiona została cała darń i sama gleba a także między siedliskami w użytkach łąkowych (w zagłębieniach, na zboczu, na pagórkach) i w poszczególnych latach. Dane meteorologiczne wskazują, że w ciągu dekady monitoringu najbardziej istotny wpływ środowiskowy dotyczył opadów, mając największy negatywny wpływ na dżdżownice w roku 2003. Stan zgrupowania dżdżownic w badanym okresie był dynamiczny.