Załamanie kariery artystycznej Miry Kubasińskiej

Abstrakt

Mira Kubasińska (1944–2005) to jedna z najbardziej charakterystycznych i zarazem charyzmatycznych wokalistek, jakie pojawiły się na polskiej scenie muzyki rozrywkowej w latach 60. XX w. Jej niekwestionowanymi atutami były naturalizm i swoboda kreacji artystycznej. Dysponowała ciekawym głosem, nienagannym poczuciem rytmu i rzadką umiejętnością kształtowania frazy muzycznej. Wykonywane przez nią utwory przesycone były emocjami i potwierdzały nietuzinkowe umiejętności interpretatorskie. Do najważniejszych dokonań Kubańskiej należą albumy wydane w szczytowym okresie działalności Breakoutu (w latach 1969 –1973), w szczególności płyta Ogień (Muza, 1973). Od jej wydania rozpoczął się jednak gwałtowny proces deprecjacji artystycznej wokalistki aż do całkowitego załamania kariery na progu lat 80. Złożyło się na to wiele czynników, przede wszystkim kryzys i rozpad związku małżeńskiego z Tadeuszem Nalepą, jej kompozytorem, menedżerem i w dużym stopniu kreatorem wizerunku artystycznego. Okoliczności te przywiodły artystkę na skraj uzależnienia od alkoholu, depresji i wpędziły w permanentne problemy materialne. Kubasińska występowała in cydentalnie i na ponad dekadę wzięła rozbrat z estradą. Od 1994 r. wokalistka podjęła dwie próby powrotu na scenę. Od 1994 r. regularnie koncertowała ze szczecińską formacją After Blues, a w 2003 r. zaczęła współpracę z blues-rockową grupą KG Band, która została przerwana przez nagłą śmierć artystki. W aspekcie walorów artystycznych była to jednak działalność dalece odbiegająca od rangi osiągnięć grupy Breakout. Niniejszy tekst, mający charakter przyczynkarskich studiów biograficznych, koncentruje się przed e wszystkim na czynnikach i okolicznościach, które doprowadziły do nagłego załamania się jednej z najbardziej błyskotliwych karier ery polskiego big -beatu.