Praktyczny wymiar transferu wiedzy w warunkach zróżnicowania współczesnego rynku pracy – refleksje z badań

Abstrakt

Współcześnie wiedza bezspornie zyskała atrybut dominacji i została powszechnie uznana za ten z zasobów niematerialnych, który ma naczelne znaczenie dla kształtowania przewagi konkurencyjnej. Wiedza zatem stała się nową podstawą dobrobytu, a w przyszłości majątkiem będzie właśnie umiejętność sprawowania nad nią kontroli. Obecnie wskazuje się więc na nowy wymiar nierówności społecznych, jakim jest dostęp do wiedzy. Dlatego też jednym ze sposobów niwelowania tych nierówności może być świadome i kontrolowane kształtowanie transferu wiedzy między poszczególnymi grupami agentów wiedzy, reprezentującymi zróżnicowane, często nakładające się, kategorie społeczne i organizacyjne. Opracowanie ma teoretyczno-empiryczny charakter. Jego celem jest dokonanie syntezy dorobku literaturowego poświęconego transferowi wiedzy oraz wskazanie wymiarów tego procesu wobec istniejącego zróżnicowania na rynku pracy. Celem części empirycznej jest sprawdzenie, w jakich grupach agentów wiedzy i przy użyciu jakich instrumentów, które z subprocesów transferu wiedzy są realizowane. Ogólna hipoteza badawcza sprowadza się do sformułowania przypuszczenia, że przebieg procesu transferu wiedzy uzależniony jest od tego, których grup agentów wiedzy dotyczy. Spowodowała ona wyłonienie się hipotez szczegółowych oraz konkretnych pytań badawczych. Aby znaleźć na nie odpowiedzi wykorzystano metodę analizy krytycznej oraz badania empiryczne, zrealizowane w oparciu o kwestionariusz ankiety wsparty wywiadami pogłębionymi. Uzyskane wyniki badań empirycznych dowodzą, że dzielenie się wiedzą to domena profesjonalistów oraz wymiaru międzypokoleniowego wymiany wiedzy. Pozyskiwanie wiedzy jest najczęściej realizowane na poziomie relacji specjalistów z innymi pracownikami oraz międzypokoleniowym. Udostępnianie wiedzy jest domeną specjalistów i dokonuje się zwykle i najczęściej podczas ich kontaktów z innymi pracownikami. Rozpowszechnianie wiedzy z kolei, to naczelny subproces hierarchicznego wymiaru transferu wiedzy.