Jak bionika może zainspirować architekta krajobrazu?
DOI:
https://doi.org/10.15584/pjsd.2016.20.13Słowa kluczowe:
bionika, architekt krajobrazu, zrównoważony rozwój, różnorodność biologicznaAbstrakt
Bionika to interdyscyplinarna nauka badająca budowę i zasady działania organizmów oraz możliwości adaptowania tych rozwiązań w technice (zwłaszcza w automatyce) i budowie urządzeń technicznych na wzór organizmu. Ma zastosowanie w wielu rozwiązaniach (samolot, spadochron, ogniwa fotowoltaiczne). Podglądanie przyrody jest bardzo pouczające i przydatne. W pracy rozważano zadania architekta krajobrazu, podano przykłady adaptacji rozwiązań przyrody a także opracowano pytania ankiety sprawdzającej akceptację studentów architektury krajobrazu dla potrzeby promocji zrównoważonego rozwoju, różnorodności biologicznej oraz naśladowania rozwiązań obserwowanych w przyrodzie. Starano się także podkreślić, że utrzymanie trwałości istniejących ekosystemów przyjaznych dla człowieka wymaga na wzór przyrody, ograniczania marnowania zasobów i energii a dodatkowo powszechnego zaakceptowania nadchodzącej ery oszczędności.
Downloads
Bibliografia
Gerland P., Raftery A.E., Ševčíková H., Li N., Gu D., Spoorenberg T., Alkema L., Fosdick B.K., Chunn J., Lalic N., Bay G., Buettner T., Heilig G.K., Wilmoth J. 2014. World population stabilization unlikely this century. Science. 17. s. 49-55. DOI: 10.1126/science.1257469.
Łepko Z. 2012. W sprawie techniki dla zrównoważonego rozwoju. Studia Ecologiae et Bioethicae. 10. 1. 9-27.
Katowicz-Kowalewski H. 2012. Technika architektonicznego kamuflażu w pracach projektantów miejskich krajobrazów trzeciego tysiąclecia. Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo. 167. 18. 50-61.
Kostecka J. 2009. Przestrzeń przyrodnicza jako wartość dla zrównoważonego rozwoju. Zesz. Nauk. Poł.-Wsch. Oddziału PTIE i PTG w Rzeszowie. 11. 135-140.
Kostecka J., Mazur-Pączka A., Jasińska T., Batóg K. 2013. Pojęcie „świadczenia ekosystemowe” i jego rola w edukacji dla zrównoważonego rozwoju (na przykładzie bzu czarnego Sambucus nigra L.). Inżynieria i Ochrona Środowiska. 15(4). 405-417.
Kostecka J., Kostecki A. 2014. Retardacja wykorzystywania i kreowania ekosystemów w terenie zurbanizowanym. Biuletyn KPZK PAN. 254. 85-112.
Kucharczyk M. 2011. Inkluzywizm a społeczna odpowiedzialność architekta. Architektura Czasopismo Techniczne. 108. 16. 17-127.
Millenium Ecosystem Assessment. 2005. Ecosystems and Human Well-being: Biodiversity Synthesis. World Resource Institute. Washington. DC. s. 1-86.
Patoczka P. 2012. Pojęcia stosowane w architekturze krajobrazu. Teka Kom. Arch. Urb. Stud. Krajobr.-OLPAN. VIII. 1. 116-123.
Patoczka P. 2016. Linie nieba. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.
Remmert H. 1985. Ekologia. Państwowe Wyd. Rolnicze i Leśne. Warszawa.
Rogers R.1997.Cities for a Small Planet. London. Faber and Faber. 153.
Samek A. 2010. Bionika. Wiedza przyrodnicza dla inżynierów. Wydawnictwo AGH. ss. 485.
Świątek L. 2012. Bio-City. Reintegracja ekosystemów miast. Architektura Czasopismo Techniczne. 109. 1. 243-247.
United Nations Department of Economic and Social Affairs. 2014 revision of the World Urbanization Prospects [Źródło: http://www.un.org/en/development/desa/publications/2014-revision-world-urbanization-prospects.html][data wejścia 24.05.2016].
Wehle-Strzelecka S. 2011. Relacje architektury i przyrody - wkład twórców modernizmu. (w:) Modernizm w Europie. Modernizm w Gdyni. Architektura pierwszej połowy XX wieku i jej ochrona w Gdyni i w Europie. [red.] Maria Jolanta Sołtysik, Robert Hirsch. Gdynia: Urząd Miasta Gdyni. 151-156.
Wołek I. 2012. Pałace na piasku. Dubaj- Zjednoczone Emiraty Arabskie. W: Dookoła świata z Ireneuszem Wołkiem. Kurier Powiatowy. 5. (97). 20-21.
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 20 kwietnia 1995 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania [Dz.U.1995.48.253]
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2016 Polish Journal for Sustainable Development
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
