Czy „trudne sąsiedztwo” zaznaczyło się w języku? O konotacji zapożyczeń niemieckich w języku polskim
Abstrakt
During its history, the Polish language has adopted thousands of lexical items from German and — in particular — those words related to different spheres of cultural life, and especially many words related to material culture. The climax of German borrowing into Polish happened to take place in two historical periods, that is the 13"—14" centuries and during the course of the 19" century. Numerous borrowings have varying German connotations in Polish, but most frequently they encode some emotional and/or axiological charge.
Downloads
Bibliografia
Bańko M., 2000, Znny słownik języka polskiego, Warszawa.
Bańkowski A., 2000, Etymologiczny słownik języka polskiego, Warszawa.
Bartmiński J., 1988, Definicja kognitywa jako narzędzie opisu konotacji słowa [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, Lublin, 169—183.
Bartmiński J., 1994, Jak zmienia się stereotyp Niemca w Polsce?, „Przegląd Humanistyczny”, nr 5, 81-101.
Bartmiński J., 2006, Językowe podstawy obrazu świata, Lublin.
Bellmann G., 1971, Slavoteutonica. Lexikalische Untersuchungen zum slawisch-deutschen Sprachkontakt im Mittelostdeutschen, Berlin — New York.
Bloomfield L., 1933, Language, London.
Braselmann P.M.E., 1981, Konnotation — Verstehen — Stil. Operationalisierung sprachli - cher Wirkungsmechanismen, dargestellt an Lehnelementen im Werke Maurice Dekobras, Frankfurt a. M.
Briickner A., 1927, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa.
Cnapius G. (G. Knapski), 1643, Thesaurus Polono-Latino-Graecus in 3 tomos divisus, Cracoviae.
Doroszewski W., 1958—1969, Słownik języka polskiego, Warszawa.
Gliick H., 2002, Deutsch als Fremdsprache in Europa vom Mittelalter bis zur Barockzeit, Berlin — New York.
Grabias S., 1981, O ekspresywności języka, Lublin.
Hentschel G., 2001, Deutsche Lehnwórter im Polnischen als Reflexe von tausend Jahren deutsch-polnischer Sprachkontakte [w:] Tausend Jahre polnisch-deutsche Beziehungen. Sprache — Literatur — Kultur — Politik, red. F. Grucza, Warszawa.
Hentschel G., Menzel T., 2001, Zum Ausscheiden deutscher Lehnwórter aus dem Wortschatz der polnischen Literatursprache im 19. und Anfang des 20. Jahrhunderts [w:] Im Wechselspiel der Kulturen, red. M. Gierlak, Toruń, 185—208.
Hughes G., 1988, Words in Time. A Social History of the English Vocabulary, Oxford.
Karłowicz J., (1900-1911) 1981, Słownik gwar polskich, Kraków.
Karłowicz J., Kryński A., Niedźwiedzki W., 1900—1927, Słownik języka polskiego, Warszawa.
Klemensiewicz Z., 1999, Historia języka polskiego, Warszawa.
Kluge F., 1999, Etymologisches Wórterbuch der deutschen Sprache, oprac. E. Seebold, Berlin — New York.
Korbut G., 1893, Wyrazy niemieckie w języku polskim pod względem językowym i cywilizacyjnym, „Prace Filologiczne”, t. IV, 345—560.
Lehr-Spławiński T., 1937-1939, Słownik języka polskiego (A—N), Warszawa.
Linde B.S., 1807—1814, Słownik języka polskiego, Warszawa.
Mayenowa M.R. (red.), 1957, Ludzie oświecenia o języku i stylu, t. III, oprac. Z. Florczak, L. Pszczołowska, Warszawa.
Mayenowa M.R. (red.), 1963, Wypowiedzi o języku i stylu w okresie staropolskim (do połowy XVIII w.), t. II, Słownik, oprac. J. Puzynina, Wrocław — Warszawa — Kraków.
Mayenowa M.R., 1966, Słownik polszczyzny XVI w. (A—Pry), Wrocław.
Nagórko A., 1999, Die Synonymie und ein polnisches Synonymwórterbuch fiir Deutsche, „Zeitschrift fiir Slawistik” 44/1, 46—60.
Seemann K., w druku, Zur Frage einer spezifischen Konnotation deutscher Lehnwórter im Polnischen. Diachrone Studien an synonymischen Konstellationen (wkrótce dostępny jako e-book).
Siatkowska E., 1992, Socjolingwistyczne uwarunkowania wpływu języka łacińskiego, niemieckiego i francuskiego na języki zachodniosłowiańskie [w:] Słowiańsko-niesłowiańskie kontakty językowe, red. J. Siatkowski, I. Doliński, Warszawa, 141-151.
Siekierska K., 1996, Słownik języka polskiego XVII i 1. połowy XVIII wieku, Zeszyty próbne
|-5, Kraków.
Tokarski R., 1988, Konotacja jako składnik treści słowa [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, Lublin, 35—54.
Trotz M.A., 1779, Nowy dykcyonarz to iest mownik polsko-niemiecki-francuski, Lipsk.
Urbańczyk S., 1953-2002, Słownik staropolski, Warszawa.
Vincenz A., Hentschel G. (red.), w druku, Worterbuch der deutschen Lehnwórter in der polnischen Schrift- und Standardsprache. Von den Anfingen des polnischen Schrifttums bis in die Mitte des 20. Jahrhunderts. Begonnen, konzipiert und grundlegend redigiert von Andrzej Vincenz, zu Ende gefiihrt von Gerd Hentschel (dostępny jako słownik internetowy: http://www.bkge.de/14423.html)
Walczak B., 1987, Między snobizmem i modą a potrzebami języka, czyli o wyrazach obcego pochodzenia w polszczyźnie, Poznań.
Witaszek-Samborska M., 1992, Wyrazy obcego pochodzenia we współczesnej polszczyznie na podstawie słowników frekwencyjnych, Poznań.
Wittlin J., (1935/1936) 1991, Sól ziemi, Wrocław — Warszawa — Kraków.
Zdanowicz A. i in., 1986 (1861: Wilno), Słownik języka polskiego, Warszawa.
Zgółkowa H., 1994—2005, Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, Poznań.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2010 Słowo. Studia językoznawcze
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
