Nazwy komitetów wyborczych w kampanii samorządowej w 2000 roku
Abstrakt
Local elections directly concern local community, however, election campaign differs from parliamentary campaign on account of the size of constituencies.
The aim of this soutline was the analysis of names of electoral committees which participated in local election campaign in 2006 and were registered in the National Electoral Office. Majority of these names concerned electoral committees of the voters and are rich research material which is a subject of general typology.
Electoral committees are obliged to have a specific name which is an element of candidates’ self-presentation. Furthermore, these names took over the function of election slogans and became the tools in political struggle. Linguistic mechanisms of political persuasion used in the names evoke in voters’ minds certain meaning.
Downloads
Bibliografia
Antoszewski A., Herbut R. (red.), 1999, Leksykon politologii wraz z aneksem Reforma samorządowa w Polsce, partie, parlament, wybory (1989-1997), Wrocław, s. 679—692.
Bartkowski J., 2006, Nazwy komitetów wyborczych. Semantyka lokalnego apelu politycznego [w:] Język a komunikacja, t. 12: Oblicza komunikacji 1: Perspektywy badań nad tekstem, dyskursem a komunikacją, t. 1, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot i M. Zasko-Zielinska, Kraków.
Bralczyk J., 2000, Język na sprzedaż, Warszawa.
Chmaj M. (red.), 1999, Leksykon samorządu terytorialnego, Warszawa.
Cwalina W., Falkowski A., 2005, Marketing polityczny. Perspektywa psychologiczna, Gdańsk.
Fras J., 1999, Język propagandy politycznej [w:] Teoria i praktyka propagandy, red. B. Dobek-Ostrowska, J. Fras, B. Ociepka, Wrocław.
Janicki J.T., 2001, Odpowiednie dać partii słowo, „Przekrój”, nr 20, s. 35-37.
Jeziński M. (red.), 2005, Marketing polityczny: w poszukiwaniu strategii wyborczego sukcesu, Toruń.
Kasowska-Pedrycz K., 2005, Platforma Obywatelska — Nowa jakość w polityce? [w:]
Marketing polityczny: w poszukiwaniu strategii wyborczego sukcesu, red. M. Jeziński, Toruń.
Kochan M., 2002, S/ogany w reklamie i polityce, Warszawa.
Kosyl C., 1993, Chrematonimy [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2: Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Wrocław.
Lewandowski O., 2005, Kampania wyborcza komitetu wyborczego Prawo i Sprawiedliwość w wyborach w 2001 roku [w:] Marketing polityczny: w poszukiwaniu strategii wyborczego sukcesu, red. M. Jeziński, Toruń.
Moch M.A., 2001, Perswazja — wartości — wybór. O języku kampanii samorządowej 1998 roku, „Poradnik Językowy”, nr 5, s. 28—39.
Muszyński J., 2001, Leksykon marketingu politycznego, Wrocław.
Ociepka B. (red.), 2005, Kształtowanie wizerunku, Wrocław.
Ożóg K., 1998, Język kampanii wyborczej z 1997 na tle polszczyzny lat dziewięćdziesiątych, „Język Polski” LXXVIII, z. 3-4, s. 171-178.
Ożóg K., 2004, Język w służbie polityki. Językowy kształt kampanii wyborczych, Rzeszów.
Puzynina J., 1992, Język wartości, Warszawa.
Smól J., 2000, Wykorzystanie środków pozaleksykalnych w celach perswazyjnych w prasie, „Język Polski”, z. 3—4, s. 233-244.
Walczak B., 1994, Co to jest język polityki [w:] Język a Kultura, t. 11: Język polityki a współczesna kultura polityczna, red. J. Anusiewicz, B. Siciński, Wrocław.
Wieczorek U., 1999, Wartościowanie — perswazja — język, Kraków.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2010 Słowo. Studia językoznawcze
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
