Mówić inaczej, czyli tak samo. Język w przestrzeni politycznej państwa totalitarnego i demokratycznego
Abstrakt
This article is an attempt to find, among the political language, a democratic state that Poland is today, those features and functions that were identified with the communist ‘newspeak’ by linguists. It is the attempt to prove that those two ways of talking about public issues are similar. The analysis of the linguistic material proves the statement that contemporary political language is as well pragmatic, ritual, magical and idiomatic as the newspeak.
Furthermore, the basic features that were supposed to show a specific character of communist newspeak are easy to separate in today's political discourse.
What is more, the article presents those semantic fields that are common political language in democratic and totalitarian state.
Downloads
Bibliografia
Bartmiński J. (red.), 2001, Współczesny język polski, Lublin.
Bednarczuk L., 1985, Nowo-mowa (Zarys problematyki i perspektywy badawcze) [w:] Nowo-mowa. Materiały z sesji naukowej poświęconej problemom współczesnego języka polskiego odbytej na UJ w dniach 16 i 17 stycznia 1981, red. J. Rokoszowa, Londyn.
Bednarczuk L., 1993, Pragmatyka i typologia „nowo-mowy”, „Zeszyty Naukowe — Prace Językoznawcze”, nr 17-18.
Bralczyk J., 1981, O języku naszej propagandy, „Zeszyty Prasoznawcze”, nr 3.
Bralczyk J., Mosiołek-Kłosińska K. (red.), 2000, Język w mediach masowych, Warszawa.
Dubisz S., 1992, Język i polityka, Warszawa.
Głowiński M., 1990, Nowomowa po polsku, Warszawa.
Głowiński M., 2001, Nowomowa [w:] Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Lublin.
Grzegorczykowa R., 1985, Nowomowa a problem funkcji wypowiedzi, „Poradnik Językowy”, z. 6.
Handke K., 1995, Polski język familijny, Warszawa.
Jurek W., 2002, Jaki jest język polski w Internecie, „Polonistyka”, z. 9.
Kamińska-Szmaj I., 2001, Słowa na wolności. Język polityki po 1989 roku, Wrocław.
Kamińska-Szmaj I., 2007, Agresja językowa w życiu publicznym. Leksykon inwektyw politycznych 1918-2000, Wrocław.
Klemperer V., 1989, LTI Notatnik filologa, Warszawa.
Laskowska E., 2002, Sytuacje komunikacyjne w dyskursach politycznych [w:] Język trzeciego tysiąclecia Il, Kraków.
Majkowska G., 1989, Językowe środki perswazji w przemówieniach politycznych, ,,Poradnik Językowy”, z. 5.
Mycawka M., 1999, Język propagandy politycznej w latach 1945—1948 (wybrane zagadnienia), rozprawa doktorska w Instytucie Polonistyki UJ, Kraków.
Ożóg K., 1996, Język polskiego stalinizmu i jego wpływ na literaturę przedpaździernikową [w:] Październik 56. Odwilż i przełom w życiu literackim i kulturalnym Polski, red. A. Kulawik, Kraków.
Ożóg K., 2001, Polszczyzna przełomu XX i XXT wieku. Wybrane zagadnienia, Rzeszów.
Ożóg K., 2004, Język w służbie polityki, Rzeszów.
Pisarek W. (red.), 1999, Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, Kraków.
Sambor J., 1985, Nowomowa — język naszych czasów, „Poradnik Językowy”, z. 6.
Thom F., 1990, Drewniany język, Warszawa.
Walczak B., 1994, Co to jest język polityki [w:] Język a Kultura, t. 11: Język polityki a współczesna kultura polityczna, red. J. Anusiewicz, B. Siciński, Wrocław.
Wesołowska D., 1976, Demobilizacji nie było, „Język Polski”, z. 3.
Wesołowska D., 1985, Neosemantyzmy w nowo-mowie [w:] Nowo-mowa. Materiały z sesji naukowej poświęconej problemom współczesnego języka polskiego odbytej na UJ w dniach 16 i 17 stycznia 1981, red. J. Rokoszowa, Londyn.
Zdunkiewicz D., 1987, Kategoria wroga — o funkcji rzeczownika wróg w tekstach propagandowych początku lat pięćdziesiątych, „Poradnik Językowy”, z. 8.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2010 Słowo. Studia językoznawcze
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
