Nazwy bractw rycerskich jako element budowania wizerunku grupy rekonstrukcyjnej

Autor

DOI:

https://doi.org/10.15584/slowo.2018.9.07

Słowa kluczowe:

language creation of the image, ideonims, chrematonyms

Abstrakt

The paper presents names of the brotherhoods which participate in the movement of historical reenactment. Those brotherhoods reenact the Middle Ages and their names, by means of various stylistic devices, bear resemblance to that period. Those stylistic devices are: 1) the use of historical collectivum bractwo together with an adjective rycerskie instead of contemporary terms like grupa rekonstukcyjna or grupa rekonstrukcji historycznej 2) the use of historical names of the orders of knights, like chorągiew, hufiec, rota, drużyna, zastęp, kompania, zakon, etc. 3) introduction of historical names of territorial units to describe contemporary settlements or areas, e.g. ziemia, księstwo, komturia; 4) referring to historical figures as leaders or owners of the orders of knights, for example Janusz Brzozogłowy; 5) introduction of historical names of clans or coats of arms, for example Ród Gryfitów, Herb Wieniawa; 6) embedding names of the saints into the name of the brotherhood – it was a common practice in the medieval period, for instance Chorągiew Świętego Jerzego. All the above-mentioned stylistic devices, similar to the use of other historical re-enactment elements, such as historical outfit, armour, or the camp gear, are employed to facilitate imitating knights. The names of the re-enactment groups are prominent symbols of the groups who assume those names. A proper structure of the name presents the brotherhood as a professional historical re-enactment group.

Downloads

Download data is not yet available.

Bibliografia

Bogacki M., 2010, O współczesnym „ożywianiu” przeszłości – charakterystyka odtwórstwa historycznego, „Turystyka Kulturowa” nr 5, s. 4–27 [pdf. bazhum.muzhp.pl; dostęp 20.10.2018].

Breza E., 1998, Nazwy obiektów i instytucji związanych z nowoczesną cywilizacją (chrematonimy) [w:] Polskie nazwy własne. Encyklopedia, red. E. Rzetelska-Feleszko Warszawa–Kraków, s. 343–361.

Cieślikowa A., 1996, Metody w onomastycznych badaniach różnych kategorii nazw własnych, „Onomastica” XLI, s. 5–19.

Dunaj B., 2007, Teoretyczne problemy onomastyki sportowej. Sposoby identyfikacji klubów [w:] Nowe nazwy własne – nowe tendencje badawcze, red. A. Cieślikowa, B. Czopek-Kopciuch, K. Skowronek, Kraków, s. 489–494.

Gajus Swetoniusz Trankwillus, 1987, Żywoty Cezarów, przeł. J. Niemirska-Pliszczyńska, Wrocław.

Gałkowski A., 2007, Socjoideonimy a chrematonimy – miejsce nazw organizacji i inicjatyw społecznych w dynamice onimicznej języka [w:] Nowe nazwy własne – nowe tendencje badawcze, red. A. Cieślikowa, B. Czopek-Kopciuch, K. Skowronek, Kraków, s. 495–508.

Gałkowski A., 2008, Chrematonimy w funkcji kulturowo-użytkowej: onomastyczne studium porównawcze na materiale polskim, włoskim, francuskim, Łódź.

Kosyl C., 2003, Chrematonimia [w:] Słowiańska onomastyka. Encyklopedia, t. 2, red. A. Cieślikowa, E. Rzetelska-Feleszko, przy współudziale J. Dumy, Warszawa–Kraków, s. 370–375.

Kułakowska M., 2015, Nazwy związków, stowarzyszeń i partii. Antroponimy zbiorowe czy chrematonimy [w:] 19. slovenska onomasticka konferencia. Bratislava 28.–30. aprila 2014, Bratysława, s. 498–506.

Ożdżyński J., 1973, Nazwy polskich klubów sportowych, „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie” 47. Prace Językoznawcze II, s. 99–124.

Pietrzyk M., 2016, Świat społeczny rekonstrukcji epoki późnego średniowiecza: podstawowe założenia, problemy i wyzwania badawcze, „Turystyka Kulturowa” nr 6, s. 32–50 [pdf. cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight...d8fe.../pietrzyk.pdf, dostęp 25.10.2018].

Pisarkowa K., 1970, Nazwy młodzieżowych zespołów muzycznych w Polsce, „Język Polski” L, s. 257–267.

Pisarkowa K., 1972, Nazwy nowoczesnych zespołów muzycznych (zespoły obce), „Onomastica” XVII, s. 167–186.

Reczek S., 1969, Onomastyka sportowa. O stylu polskiej prasy sportowej, „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny WSP w Rzeszowie”. Nauki Humanistyczne 4(6), s. 191–218.

Słownik polszczyzny XVI wieku, 1967, t. II, red. F. Pepłowski, Wrocław–Warszawa–Kraków.

Słownik staropolski, 1953, t. I, red. S. Urbańczyk, Wrocław–Warszawa–Kraków.

Słownik współczesnego języka polskiego, 2000–2001, t. I– V, red. B. Dunaj, Kraków.

Szlendak T. i in., 2012, Dziedzictwo w akcji. Rekonstrukcja historyczna jako sposób uczestnictwa w kulturze, Warszawa.

Tomaszewska E., 2017, Rekonstrukcja historyczna w przestrzeni muzeum na wolnym powietrzu [w:] Kielecka teka skansenowska, t. III, red. E. Szot-Radziszewska, L. Gawlik, Kielce, s. 212–225.

Uniwersalny słownik języka polskiego, 2003, t. I–V, red. S. Dubisz, Warszawa.

Wójcik U., 2011, Nazwy polskich organizacji pożytku publicznego, „Onomastica” LV, s. 189–196.

Zgółkowa H., Szymoniak K., 1988, Prowokacja w nazwie [w:] Onomastyka w dydaktyce szkolnej i społecznej, red. E. Homa, Szczecin, s. 163–169.

Bitwa pod Grunwaldem [http://www.grunwald1410.pl/, dostęp 23.10.2018].

Grupy rekonstrukcji historycznych, działania oddolne na rzecz krzewienia kultury narodowej.

Raport z badań [https://nck.pl/upload/attachments/318583/Grupy-rekonstrukcji-historycznych-raport-z-badan.pdf, dostęp 29.10.2018].

Kapituła Rycerstwa Polskiego [http://www.kapitula.com.pl/, dostęp 23.10.2018].

Krajowy Rejestr Sądowy [https://krs-pobierz.pl/, dostęp 28.10.2018].

Pobrania

Opublikowane

2018-12-15

Jak cytować

Kułakowska, M. (2018). Nazwy bractw rycerskich jako element budowania wizerunku grupy rekonstrukcyjnej. Słowo. Studia językoznawcze, 9(9), 68–83. https://doi.org/10.15584/slowo.2018.9.07

Numer

Dział

ROZPRAWY I ARTYKUŁY