Portret onomastyczny Stefana Reczka
DOI:
https://doi.org/10.15584/slowo.2018.9.02Słowa kluczowe:
first name, surname, geographical stratigraphy, literary onomastics, chrematonimyAbstrakt
The subject of the article is the presentation of an onomastic portrait of Stefan Reczek. It discusses the history of the appearance of names Szczepan i Stefan, in Polish, from Greek Στεφανος, and the process of their differentiation. It also presents the variable popularity and geography of both names from the 1950s to 2010. Both names also became the basis for surnames and geographical names, whose attendance and geography is presented in the article. The etymology, after Józef Reczek, of the surname Reczek is also mentioned. The paper shows its geographical distribution and word formation potency in geographical names. In the second part of the article, Stefan Reczek is presented as an onomastician. From numerous onomastic publications, Stefan Reczek emerges as a forerunner of literary onomastics and chrematonimy, an astute observer of new phenomena concerning onyms, an etymologist, onomastician who is perfectly aware of the place of names in language and their graphic and morphological separateness.Downloads
Bibliografia
Baza PESEL imion Polaków z lat 1995–2010, udostępniona IJP PAN na potrzeby projektu badawczego.
Baza PESEL nazwisk Polaków z roku 2014, udostępniona IJP PAN na potrzeby projektu badawczego.
Bubak J., 1993, Księga naszych imion, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków, s. 285, 290.
Malec M., 1994, Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, IJP PAN, Kraków, s. 325–326.
Okińczyc-Smółka T., 1967, Na marginesie zapożyczeń imion obcych Stefan i Szczepan, „Slavia Occidentalis”, nr 26, s. 133–138.
Reczek J., 1971, Etymologia nazwiska Reczek, „Język Polski”, nr 51, s. 392.
Reczek S., 1953, O nazwiskach bohaterów komedii polskiej w XVIII wieku, „Pamiętnik Literacki”, nr 44, s. 217–237.
Reczek S., 1957, Nasz język powszedni, Ossolineum, Wrocław.
Reczek S., 1998, Polszczyzna dawna i dzisiejsza, Wydawnictwo WSP w Rzeszowie, Rzeszów.
Rymut K., 1995, Słownik imion współcześnie w Polsce używanych, IJP PAN, Kraków.
Rymut K., 2001, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny, DWN, Kraków, t. II, s. 480–481.
Zwoliński P., 1948, Polski Pabir – łac. Faber. Przyczynek do fonetyki zapożyczeń łacińskich w średniowiecznej polszczyźnie, „Slavia Occidentalis”, nr 19, s. 379–388.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2018 Słowo. Studia językoznawcze

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.