Paradygmat notariatu europejskiego: rzymskie korzenie

Autor

  • Liliana Shevchuk Lwowski Uniwersytet Narodowy im. Iwana Franki

DOI:

https://doi.org/10.15584/znurprawo.2019.26.11

Słowa kluczowe:

notariusz typu łacińskiego, notariusz, działalność notarialna, prawo rzymskie, Międzynarodowa Unia Notarialna

Abstrakt

W artykule opartym na analizie działalności notarialnej w prawie rzymskim prześledzono początki współczesnych podstawowych zasad notariatu łacińskiego. Sugeruje się używanie terminu „europejski paradygmat notariatu” obok terminu „notariat łaciński”, w sensie podstawy określającej parametry, które należy stosować w innych systemach krajowych i opiera się na podstawie rzymskiej. Cechy charakterystyczne europejskiego modelu notariatu mogą być rozpatrywane w wersji uproszczonej poprzez analizę zasad jego działania, które skupiają się na jego głównych, specyficznych cechach. Odzwierciedlają one przede wszystkim publiczno-prawny charakter działalności notarialnej, mają charakter normatywny, są kategoriami historycznymi, z których większość powstała na bazie prawa rzymskiego i rozwinęła się w ciągu dalszej wielowiekowej historii notariatu, są elementami kultury ludzkiej w ogóle, wartością, która ucieleśnia takie idee, jak praworządność, społeczeństwo obywatelskie, równość i niezależność podmiotów cywilnych.

Pobrania

Opublikowane

2020-12-15

Jak cytować

Shevchuk, L. (2020). Paradygmat notariatu europejskiego: rzymskie korzenie. Acta Iuridica Resoviensia, 26(107), 141–152. https://doi.org/10.15584/znurprawo.2019.26.11

Numer

Dział

Artykuły