Zarządzanie retencją pracowników w kontekście przywództwa sytuacyjnego

Abstrakt

Sposób zarządzania pracownikami ma fundamentalne znaczenie dla współczesnych organizacji. Pracownicy są najbardziej wartościowym i produktywnym zasobem każdej organizacji. Kiedy odchodzą z organizacji, zabierają ze sobą wiedzę, doświadczenie, kulturę i system wartości, co znacząco ogranicza jej efektywność i konkurencyjność. Zjawisko słabego przywiązania pracowników dotyka obecnie większość organizacji. Retencja pracowników, zwłaszcza tych o wysokim potencjale, to jedno z największych wyzwań dla współczesnych menedżerów. Problem podjęty w artykule dotyczy wpływu sytuacyjnego podejścia do zarządzania pracownikami na ich przywiązanie do organizacji. Celem autora było określenie znaczenia i roli przywództwa sytuacyjnego dla budowania strategii retencyjnych. Założono, że elastyczny dobór stylu zarządzania uwzględniający kompetencje i doświadczenia zawodowe może przyczyniać się do silniejszego identyfikowania się z organizacją i pozostawania w niej na dłużej. Artykuł opracowano na podstawie krytycznej analizy najnowszej literatury dotyczącej analizowanego zagadnienia. Zaprezentowano ideę modelu przywództwa sytuacyjnego. Zwrócono uwagę na jego słabe upowszechnienie i zarazem przydatność w dobie narastającej dynamiczności, nielinearności i niepewności warunków funkcjonowania organizacji. Przedstawiono zagadnienie retencji pracowników oraz czynniki podejmowane przez organizacje w celu zatrzymania pracowników, w szczególności tych najbardziej utalentowanych. Wykazano, że model przywództwa sytuacyjnego stwarza możliwość budowania bardziej kompleksowych strategii retencyjnych opartych na podmiotowych mechanizmach elastycznego oddziaływania na pracowników. Metodologia przywództwa sytuacyjnego umożliwia radzenie sobie ze zmiennością warunków działania poprzez przygotowanie różnych stylów zarządzania i różnych scenariuszy działania. Odpowiedzią na wyzwanie, jakim jest retencja kluczowych pracowników, może być podejmowanie przez menedżerów strategii uwzględniających odpowiednie czynniki retencji przy zastosowaniu metodologii przywództwa sytuacyjnego i wkomponowanie ich w podstawową strategię biznesową.