Im lepiej pasujesz do swojej pracy, tym lepiej pasujesz do zespołu. Przypadek Polski
DOI:
https://doi.org/10.15584/nsawg.2025.1.3Słowa kluczowe:
dopasowanie pracownik-praca, dopasowanie pracownik-zespół, przełożonyAbstrakt
W literaturze dotyczącej dopasowania osoba-środowisko istnieje niewiele badań na temat wpływu, jaki zgodność między pracownikiem a jego pracą wywiera na zgodność między pracownikiem a zespołem, w którym pracuje. Niniejsze badanie rzuca światło na tę relację, ujawniając dwa mechanizmy, poprzez które dopasowanie Osoba-Praca (PJ) wpływa na dopasowanie Osoba-Grupa (PG). W pierwszym mechanizmie wpływ ten jest pośredni przez poczucie własnej wartości i zadowolenie przełożonego, podczas gdy w drugim przez sprawiedliwość interpersonalną i spójność społeczną. Cechy osobowości i płeć są moderatorami. Oba mechanizmy są testowane pod kątem dopasowania popyt-możliwości i dopasowania potrzeba-podaż, a także pod kątem wewnętrznych i zewnętrznych form dopasowania zespołu. W badaniu wykorzystano analizę procesów warunkowych i dane pochodzące z ankiety przeprowadzonej wśród 826 Polaków z tytułem magistra lub licencjata, w wieku 25–45 lat. Wyniki pokazują, że zaspokajanie potrzeb członków zespołu w zakresie autonomii ma silniejszy wpływ na ich pozytywne zachowanie niż zaspokajanie ich oczekiwań dotyczących awansu. Pracownicy, którym przyznano większą niezależność, mają lepsze relacje zarówno ze swoim przełożonym, jak i członkami zespołu.
Downloads
Bibliografia
Adler, P.S., Borys, B. (1996). Two types of bureaucracy: Enabling and coercive. Administrative Science Quarterly, 41(1), 1–61.
Baker, A.W., Salman, R.Y., Zaur, E.S., Fahmi, A.M. (2024). The Impact of Remote Work on Team Dynamics and Management Strategies. Journal of Ecohumanism, 3(5), 963–983. DOI: 10.62754/joe.v3i5.3949 963.
Bies, R.J., Moag, J.F. (1986). Interactional justice: Communication criteria of fairness. In: R.J. Lewicki, B.H. Sheppard, M.H. Bazerman (eds.), Research on Negotiations in Organizations, 1 (pp. 43–55). Greenwich: JAI Press.
Brawley, L.R., Carron, A.V., Widmeyer, W.N. (1987). Assessing the cohesion of teams: Validity of the group environment questionnaire. Journal of Sport Psychology, 9, 275–294. DOI: 10.1123/jsp.9.3.275.
Cartwright, D. (1968). The nature of group cohesiveness. In: D. Cartwright, A. Zander (eds.), Group Dynamics: Research and Theory (pp. 91–109). London: Tavistock.
Casey-Campbell, M., Martens, M.L. (2009). Sticking it all together: A critical assessment of the group cohesion performance literature. International Journal of Management Reviews, 112, 223–246. DOI: 10.1111/j.1468-2370.2008.00239.x.
Chi, N.W., Fang, L.C., Shen, C.T., Fan, H.L. (2020). Detrimental effects of newcomer person-job misfit on actual turnover and performance: The buffering role of multidimensional person environment fit. Applied Psychology, 69(4), 1361–1395. DOI: 10.1111/apps.12225.
Chuang, A., Shen, Ch-T., Judge, T.A. (2016). Development of a multidimensional instrument of Person-Environment fit. Applied Psychology, 65(1), 66–98. DOI: 10.1111/apps.12036.
Colquitt, J.A., Zipay, K.P. (2015). Justice, Fairness, and Employees Reactions. The Annual Review of Organizational Psychology and Organizational Behavior, 2(11), 1–25. DOI: 10.1146/annurev-orgpsych-032414-111457.
Darrow, J.B., Behrend, T.S. (2017). Person-environment fit is a formative construct. Journal of Vocational Behavior, 103, 117–131. DOI: 10.1016/j.jvb.2017.08.007.
De Cooman, R. (2022). Work and Organization Studies, KU Leuven and Wouter Vleugels. Deakin: Deakin Business School, Deakin University. DOI: 10.1093/acrefore/9780190224851.013.377.
DeRue, D.S., Hollenbeck, J.R. (2007). The search for internal and external fit in teams. In: C. Ostroff, T.A. Judge (eds.), Perspectives on organizational fit (pp. 259–285). New York: Lawrence Erlbaum Associates. DOI: 10.4324/9780203810026.
Dorfman, P.W., Stephan, W.G. (1984). The effects of group performance on cognition, satisfaction, and behavior: A process model. Journal of Management, 10, 173–192. DOI: 10.1177/014920638401000203.
Durham, C.C., Knight, D., Locke, E.A. (1997). Effects of the leader role, team-set goal difficulty, efficacy, and tactics on team effectiveness. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 72(2), 203–231. DOI: 10.1006/obhd.1997.2739.
Follmer, E., Talbot, D., Kristof-Brown, A.L., Astrove, S.L., Billsberry, J. (2018). A qualitative study of responses to misfit at work. Academy of Management Journal, 61(2), 440–465. DOI: 10.5465/amj.2014.0566.
Gifford, J. (2022). Remote working: unprecedented increase and a developing research agenda. Human Resource Development International, 25, 105–113. DOI: 10.1080/13678868.2022.2049108.
Golden, T.D., Veiga, J.F. (2005). The impact of extent of telecommuting on job satisfaction: Resolving inconsistent findings. Journal of Management, 31(2), 301–318. DOI: 10.1177/0149206304271768.
Graen, G.B., Scandura, T.A. (1987). Toward a psychology of dyadic organizing. Research in Organizational Behavior, 9, 175–208.
Greenberg, J. (1993). The social side of fairness interpersonal and informational classes of organizational justice. In: R. Cropanzano (ed.), Justice in the workplace approaching fairness in human resource management (pp.79–103). Hillsdale: Lawrence Erlbaum Associates. DOI: 10.12691/jbms-3-5-1.
Grey, S. (2023). The Future of Work: Adapting to Remote and Hybrid Work Models in a Digital Age. Journal of Business & Financial Affairs, 12(1), 1–2.
Hayes, A.F. (2013). Introduction to mediation, moderation, and conditional process analysis: A regression-based approach. New York: Guilford Press. DOI: 10.1111/ jedm.12050.
Herkes, J., Ellis, L.A., Churruca, K., Braithwaite, J. (2020). The ‘goodness-of-fit’ of fit models: creating a multidimensional survey for person-organisation and person-group fit in health care. BMC Medical Research Methodology, 20(144), 1–10. DOI: 10.1186/s12874-020-01033-8.
Hincapie, M.X., Costa, P. (2024). Fostering hybrid team performance through inclusive leadership strategies. Organizational Dynamics, 53(3), 101072. DOI: 10.1016/j.orgdyn.2024.101072.
Klaic, A., Burtscher, M.J., Jonas, K. (2018). Person-supervisor fit, needs-supplies fit, and team fit as mediators of the relationship between dual-focused transformational leadership and well-being in scientific teams. European Journal of Work and Organizational Psychology, 27(5), 669–682. DOI: 10.1080/1359432X.2018.1502174.
Korman, A.K. (1976). The hypothesis of work behavior revisited and an extension. Academy of Management Review, 1, 50–63. DOI: 10.5465/amr.1976.4408762.
Kristof, A.L. (1996). Person-organization fit: An integrative review of its conceptualizations, measurement, and implications. Personnel Psychology, 49, 1–49. DOI: 10.1111/j.1744-6570.1996.tb01790.x.
Kristof-Brown, A.L., Zimmerman, R.D., Johnson, D.J. (2005). Consequences of individuals’ fit at work: A meta-analysis of person-job, person-organization, person-group, and person-supervisor fit. Personnel Psychology, 58, 281–342. DOI: 10.1111/j. 1744-6570.2005.00672.x.
Lazear, E.P., Shaw, K.L. (2007) Personnel economics: The economist’s view of human resources. NBER Working Paper, 13653. DOI: 10.3386/w13653.
Locke, E.A. (1976). The nature and causes of job satisfaction. Handbook of Industrial and Organizational Psychology, 1, 1297–1343.
Manz, C.C., Sims, H.P.Jr. (1987). Leading workers to lead themselves. The external leadership of self-managing work teams. Administrative Science Quarterly, 32, 106–129. DOI: 10.2307/2392745.
MacKinnon, D.P. (2008). Introduction to statistical mediation analysis. Taylor & Francis Group/Lawrence Erlbaum Associates. DOI: 10.4324/9780203809556.
Mackinnon, D., Pirlott, A.G. (2015). Statistical Approaches for Enhancing Causal Interpretation of the M to Y Relation in Mediation Analysis. Personality and Social Psychology Review, 19(1), 30–43. DOI: 10.1177/1088868314542878.
Muchinsky, P.M., Monahan, C. (1987). What is person-environment congruence? Supplementary versus complementary models of fit. Journal of Vocational Behavior, 31, 268–277. DOI: 10.1016/0001-8791(87)90043-1.
Pierce, J.L., Gardner, D.G. (2004). Self-esteem within the work and organizational context: A review of the organization-based self-esteem literature. Journal of Management, 30(5), 591–622. DOI: 10.1016/j.jm.2003.10.001.
Rosenberg, M. (1965). Society and the adolescent self-image. Princeton, NJ: Princeton University Press.
Saks, A.M., Ashforth, B.E. (2002). Is job search related to employment quality? It all depends on the fit. Journal of Applied Psychology, 87, 646–654. DOI: 10.1037/0021-9010.87.4.646.
Seong, J.Y., Choi, J.N. (2021). Multilevel homology and discontinuity of person–group fit on individual and team creativity. The Journal of Social Psychology, 1–18. DOI: 10.1080/00224545.2021.1967844.
Tyler, T.R., Lind, E.A. (1992). A relational model of authority in groups. In: M. Zanna (ed.), Advances in Experimental Social Psychology, 25, 115–191. DOI: 10.1016/ S0065-2601(08)60283-X.
Vleugels, W. (2024). Person-environment fit. In: M. Bal (ed.), Elgar Encyclopedia of Organizational Psychology (pp. 491–497). Cheltenham: Edward Elgar Publishing Ltd.
Wightman, G.B., Christensen, R.K. (2024). A systematic review of person-environment fit in the public sector: Theorizing a multidimensional model. Public Admin Review, 1–16. DOI: 10.1111/puar.13843.
Zhang, L.Y., Seong, J.Y., Hong, D.-S. (2022). Interactive Effects of Person–Group Fit and Team-Member Exchange in Predicting Continuous Improvement. Sustainability, 14, 16567. DOI: 10.3390/su142416567.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Uniwersytet Rzeszowski
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
