Typy modnych imion dzieci polskich celebrytów

Anetta Bogusława Strawińska

doi:10.15584/slowo.2022.13.5

Autor

Anetta Bogusława Strawińska Uniwersytet w Białymstoku https://orcid.org/0000-0001-8401-3068

DOI:

https://doi.org/10.15584/slowo.2022.13.5

Słowa kluczowe:

antroponim, autopromocja, celebryta, typologia

Abstrakt

Celem artykułu jest próba uszeregowania oryginalnych ekstranowoczesnych imion dzieci rodzimych celebrytów według utrwalonych w literaturze przedmiotu standardów opisu systemu antroponimicznego. Dziecko w świecie celebrity to jeden „z wielu gadżetów”. O przedmiotowym traktowaniu dzieci, zdaniem psychologów i socjologów, świadczy nadawanie potomstwu niekonwencjonalnych imion. Analizie poddane zostaną oryginalne imiona dzieci rodzimych celebrytów typu: Alikia, Ilia, Lea, Mia, Vivienne czy Vienna.

Downloads

Bibliografia

Abramowicz, Z. (1994). Lingwistyczna i ekstralingwistyczna motywacja wyboru imienia w Białymstoku w latach 1885–1985. W: E. Krošlákovà (red.), Jazyková a mimojazyková stránka vlastných mien (s. 152–158). Bratislava–Nitra: Jazykovedný ústav Ľudovíta Štúra SAV.

Bartmann Ch., O co chodzi z... najpopularniejszymi imionami? Polityka imienia. https://www.goethe.de/ ins/pl/pl/kul/mag/ 21613519.html [dostęp: 25.05.2022].

Borek, H. (1978). Socjolingwistyczne aspekty imiennictwa. Onomastica, 23, 163–175.

Boorstin, D. (1961). The Image: A Guide to Pseudo-Events in America. New York: Vintage Books, a division of Random House, Inc., [2012].

Braudy, L. (1986). The Frenzy of Renown. Fame and its History. New York: Vintage.

Breza, E. (1987). Motywy wyboru imion dla dzieci urodzonych w Bydgoszczy w roku 1966 i 1976. Socjolingwistyka, 6, 91–96.

Bubak, J. (1978). Imiona modne. Onomastica, 23, 177–182.

Bubak, J. (1993). Księga naszych imion, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Celebrytki i celebryci. Komunikat z badań TNS K.059/12. http://www.tnsglobal.pl/wp-content/blogs.dir/9/files/ 2014/03/K.059-12_Celebryci_O10a-12.pdf [dostęp: 29.05.2022].

Cieślikowa, A. (2013). Oficjalność i wariantywność imion nadawanych w Polsce. Onomastica, 47, 129–143.

Cieślikowa, A., Czopek-Kopciuch, B., Skowronek, K. (red.). (2007). Nowe nazwy własne – nowe tendencje badawcze. Kraków: PANDIT.

Cieślikowa, A., Szymowa, J., Rymut, K. (2000). Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 1: Odapelatywne nazwy osobowe, Kraków: Wydaw. Naukowe DWN: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego.

Czaplicka-Jedlikowska, M. (2008). Współczesne tendencje kulturowe w nadawaniu imion dzieciom na przykładzie Łobżenicy. Linguistica Bidgostiana, 5, 96–110.

Danilczyk, M. Księga imion, e-book. https:// books.google.pl/ books?id= 1WrTAgAAQBAJ&pg=PT40&lpg= PT40&dq=Elma+imie&source=bl&ots=waOrlJVB7y&sig=ACfU3U2PvR2NQzH2 T2fU4tVcDow6bGhGyQ&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjo_4He1sTzAhVkiIsKHXMZAkkQ6AF6BAgLEAM#v=onepage&q=Elma%20imie&f=false [dostęp: 12.10.2021].

Doroszewicz K., Więcej swobody w nadawaniu imion? Psycholog zbulwersowana: Narażają dzieci na śmieszność [More freedom to name names? Psychologist outraged: They make children laugh]. http://wiadomosci. gazeta.pl/ wiadomosci/1,114871, 13598663, Wiecej_swobody_w_nadawaniu_imion__ Psycholog_zbulwersowana.html [dostęp: 4.09.2016].

Dziadkowiec, S. (2000). Imiona mieszkańców wsi Pcim i motywacje ich nadawania w latach 1617–1899 oraz współcześnie. Onomastica, 44, 166–190.

Fawcett, J. (2016). Spectacular Disappearances. Celebrity and Privacy, 1696–1801. Ann Arbor: University of Michigan Press.

Godzic, W. (2007). Znani z tego, że są znani. Celebryci w kulturze tabloidów. Warszawa: Wydawnictwo WAIP.

Golka, M. (2013). Idole i niedole. W: W.K. Pessel, S. Zagórski (red.), Plaga celebrytów (s. 15–27). Łomża: Oficyna Wydawnicza Stopka.

Graf, M. (2021). Imiona słowiańskie we współczesnym polskim antroponomastykonie (w kontekście fenomenologicznej koncepcji Bernharda Waldenfelsa). Prace Językoznawcze, XXIII/2, 137–154. file:///D:/Downloads/11_Graf-M.pdf [dostęp: 23.09.2022].

Graf, M., Korzeniowska-Gosieniecka, M. (2006). Imiona najmłodszych mieszkańców Poznania. Onomastica, 51, 229–241.

Grzenia, J. (2002). Słownik imion, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Horyń, E. (2011). O imiennictwie miechowian w XXI wieku (między tradycją a współczesnością). Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Linguistica, 6, 283–289. file:///D:/Downloads/O_imiennictwie _miechowian_ w_XXI_wie.pdf [dostęp: 18.05.2022].

Jakus-Borkowa, E., Nowik, K. (red.). (1998). Najnowsze przemiany nazewnicze. Warszawa: Energeia.

Janowowa, W. i in. (oprac.). (1991). Słownik imion. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Jones, E., Joule, V. (red.). (2018). Intimacy and Celebrity in Eighteenth-Century Literary Culture. Cham: Palgrave Macmillan; Softcover reprint of the original 1st ed. 2018 edition (20 Dec. 2018).

Kaleta, Z. (1998). Teoria nazw własnych. W: E. Rzetelska-Feleszko (red.), Polskie nazwy własne. Encyklopedia (s. 15–37). Warszawa–Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.

Kaleta, Z. (red.). (2003). Nazwy własne a kultura. Polska i inne kraje słowiańskie. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy.

Kamieńska, A. (1982). Notatnik 1965–1972. Poznań: „W drodze”.

Kiszka, B. (2014). Sidney, Mohamed i Kaspian... – o egzotyzacji imion w wybranych miastach Śląska na tle ogólnych tendencji we współczesnej antroponimii. W: P. Żmigrodzki, S. Przęczek-Kisielak (red.), Bogactwo współczesnej polszczyzny (s. 465–473). Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego.

Kopaliński, W. (1983). Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna.

Lilti, A. (2017). The Invention of Celebrity, 1750–1850. Cambridge UK: Polity Press.

Malec, M. (1994). Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce. Kraków: Drukarnia Kurii Prowincjalnej XX. Pijarów.

Malec, M. (1998). Imiona. W: E. Rzetelska-Feleszko (red.), Polskie nazwy własne. Encyklopedia (s. 97–119). Warszawa–Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.

Malec, M. (2001). Imię w polskiej antroponimii i kulturze. Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN.

Malec, M. (red.). (1995). Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Kraków: Wydawnictwo: Instytut Języka Polskiego.

Markowski, A. (2021). Nietypowe imiona nadawane współcześnie dzieciom (na podstawie korespondencji do Rady Języka Polskiego), czyli nie tylko o Opieńku. W: M. Rutkowski, A. Hącia (red.), Nazwy własne w języku i społeczeństwie (s. 37–49). Olsztyn: Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Molęda-Zdziech, M. (2013). Wybieramy gwiazdy. W obronie celebrytów. W: W.K. Pessel, S. Zagórski (red.), Plaga celebrytów (s. 29–41). Łomża: Wydawnictwo Stopka.

Mościcka, D. (2015). Współcześni politycy: autorytety, idole czy celebryci? W: J. Zimny, Autorytet: wartość czy fikcja?. Stalowa Wola: Katedra Pedagogiki Katolickiej. Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie. Wydział Zamiejscowy Prawa i Nauk o Społeczeństwie. Cyt. za: Piórkowski, P.D. (2016). Autorytety. Idole, pozory, eksperci i celebryci. Stare Miasto: Wydawnictwo Witanet.

Noch, J. (2013). „Lubię detale w stylu Schleswiga i Holsteina”, czyli Filip Chajzer demaskuje głupotę świata mody. http:// natemat. pl /77459, lubie-detale-w-stylu-schleswiga-i-holsteina- czyli- filip-chajzer-demaskuje-glupote- swiata-mody [dostęp: 24.07.20 16].

Nowik, K. (1994). Współczesne śląskie imiona. Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

Niczewski, R., Potrzebowski, J. (2010). Celebryci w ataku. Celebrity effect jako skuteczne narzędzie komunikacji marketingowej. Warszawa: Wydawnictwo Niczewski.

Olczyk, T. (2013). Teoria i praktyka celebrytyzacji politycznej. Celebryci polityczni w internetowych serwisach plotkarskich. Środkowoeuropejskie Studia 1, 71–90. http://ssp.amu.edu.pl/wp-content/uploads/2013/06/ssp-1-2013-071-090.pdf [dostęp: 2.04.2016].

Parzniewska, J. (1996). Imiona nadawane w Krakowie w 1992 roku. Onomastica 41, 139–151.

Plichta, R. (1998). Imiona chrzestne w księgach metrykalnych katedry łowickiej w latach 1951–1955 oraz 1991–1995. Onomastica, 43, 117–139.

Reckwitz, A. (2008). Society of Singularities. [tłum. V.A. Pakis]. Berlin: Polity Press.

Reckwitz, A. (2017). Die Gesellschaft der Singularitäten. Berlin: Suhrkamp.

Rymut, K. (wyd.). (1995). Słownik imion współcześnie w Polsce używanych, Kraków: Drukarnia Kurii Prowincjalnej XX. Pijarów.

Ryta czy Rita? – Poradnia językowa PWN, sjp.pwn.pl [dostęp: 25.05.2019].

Rutkowski, M. (2017). Tendencje we współczesnym nazewnictwie polskim. W: K. Kłosińska, R. Zimny (red.), Przyszłość polszczyzny – polszczyzna przyszłości (s. 234–245). Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.

Rutkowski, M., Skowronek, K. (2021). Nazwy własne w sferze publicznej. W: M. Rutkowski, A. Hącia (red.), Nazwy własne w języku i społeczeństwie (s. 23–37). Olsztyn: Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Sikora, M. (2014). Modele sfery publicznej w świetle współczesnych problemów społecznych, Filo-Sofija 24/1, 43–63.

Siwiec, A., Rutkowski, M. (2014). „Dżastiny i Alany to łobuzy”. Forum internetowe jako źródło informacji o wartościowaniu i motywacji imion osobowych, Onomastica, 48, 279–296.

Skowronek, K. (2013). Imiona „wielkomiejskie” w latach 1995–2010 w perspektywie statystyczno-onomastycznej. Onomastica, 47, 95–127.

Skrzypczak, B. (2016). Pomiędzy społecznym a publicznym – nowa przestrzeń edukacji i refleksji. Pedagogika Społeczna, R. 15, nr 3 (61), 9–36.

Solmsen, F. (1922). Indogermanische Eigennamen als Spiegel der Kulturgeshichte, hg. von E. Fränkel. Heidelberg: Winter.

Strawińska, A.B. (2016). Glamour, charyzma, celebrity, iluzja – semantyczne uwikłania. Białostockie Archiwum Językowe, 16, 285–311.

Strawińska A.B. (2017). Celebrytyzm a dziecko. Autopromocyjne strategie wykorzystujące wizerunek dziecka w polskim show-biznesie. W: L. Mariak, J. Rychter (red.), Współczesny i dawny obraz dziecka w literaturze, języku, kulturze, sztuce (s. 277–295). Szczecin: Wydawnictwo Uniwersytetu Szczecińskiego.

Strawińska, A.B. (2018). Pokolenie glamour w świadomości współczesnej młodzieży akademickiej (z badań ankietowych). W: A. Kisielewska, M. Kostaszuk-Romanowska, A.B. Strawińska (red.), Glamour – magia czy mistyfikacja? Dawny urok w nowym wymiarze (s. 31–55). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

Sulima, R. (2021). Imiona jako systemy aksjologiczne. W: M. Rutkowski, A. Hącia (red.), Nazwy własne w języku i społeczeństwie (s. 49–59). Olsztyn: Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.

Swoboda, P. (2013). Imiona częste w Polsce w latach 1995–2010 oraz ich zróżnicowanie w czasie i przestrzeni. Onomastica, 57, 19–69.

Szpociński, A. (2021). Współczesna kultura historyczna i jej przemiany. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, https://books.google.lt/ books?id=S_c2EAAA QBAJ&pg=PA90&lpg=PA90&dq =wsp%C3%B3%C5%82czesna+kultura&source=bl&ots=wxFolWFKJq&sig=ACfU3U2BE8MFkdOn2mRO3 vnwbV7UuMr0xw&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjejrfjzZH4AhUUzYsKHeSvBSIQ6AF6BAg8EAM#v=onepa ge&q=wsp%C3%B3%C5%82czesna%20kultura&f=false [dostęp: 3.06.2022].

Szulowska, W. (2007). Najnowsze tendencje w imiennictwie Warszawy. W: A. Cieślikowa, B. Czopek-Kopciuch, K. Skowronek (red.), Nowe nazwy własne – nowe tendencje badawcze (s. 139–145). Kraków: Wydawnictwo Pandit.

Święcicka, M. (1995). Popularne imiona młodych mieszkańców Bydgoszczy i okolic. W: Z. Krążyńska, Z. Zagórski (red.), Język polski – historia i współczesność. Materiały z sesji naukowej zorganizowanej dla uczczenia 75. rocznicy powstania Uniwersytetu im. A. Mickiewicza, Poznań 4–5 maja 1994 r. (s. 137–151). Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Przedr. W: Święcicka, M. (2017). Młoda mowa. Studia nad polszczyzną dzieci i młodzieży. Bydgoszcz: Wydawnictwo UKW. https://dspace.ukw.edu.pl/bitstream/handle/item/6127/Popularne%20imiona%20m%C5%82odych%20mieszka%C5%84c%C3%B3w%20Bydgoszczy%20i%20okolic.pdf?sequence=1&isAllowed=y [dostęp: 24.09.2022].

Święcicka, M. (1998). Oryginalność imiennicza (na przykładzie imion młodych bydgoszczan). W: M. Jankowiak (red.), Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy. Studia Filologiczne, z. 44, Filologia Polska (19) (s. 209–227). Bydgoszcz: Wydawnictwo Uczelniane WSP. Przedr. W: Święcicka, M. (2017). Młoda mowa. Studia nad polszczyzną dzieci i młodzieży. Bydgoszcz: Wydawnictwo UKW. https://repozytorium.ukw. edu.pl/bitstream/handle/item/4928/Oryginalnosc%20imiennicza%20na%20przykladzie%20imion%20mlodych%20bydgoszczan.pdf?sequence=1 [dostęp: 24.09.2022].

Taszycki, W. (red.). (1969). Słownik staropolskich nazw osobowych. Wrocław–Warszawa–Kraków: Wydawnictwo PAN.

Umińska-Tytoń, E. (2003). Niektóre kulturowe aspekty współczesnego imiennictwa polskiego. W: Z. Kaleta (red.), Nazwy własne a kultura. Polska i inne kraje słowiańskie (s. 121–147). Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy PAN.

Waszakowa, K. (2012). Złożony charakter procesów włączania elementów obcych do języka polskiego (na przykładzie zapożyczenia celebryta). W: A. Mikołajczuk, K. Waszakowa (red.), Odkrywanie znaczeń w języku (s. 290–306). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. file:///D:/Downloads/waszak3-1.pdf [dostęp: 25.05.2022].

Wiatr, J.J. (1977). Socjologia stosunków politycznych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Witkowski, M. (2015). Co to znaczy by celebrytą? Wprost. https://www.wprost.pl/blogi/michal-witkowski/8003506/co-to-znaczy-byc-celebryta.html [dostęp: 26.05.2022].