Słowiańskie (proto)nazwiska Ormian lwowskich z XVI–XVII wieku
DOI:
https://doi.org/10.15584/slowo.2022.13.6Słowa kluczowe:
antroponimia, Ormianie w Polsce, LwówAbstrakt
Pierwsi Ormianie przybyli na ziemie polskie w XIV wieku. Do najważniejszych ośrodków posługującej się językiem kipczackim diaspory – skupionej przede wszystkim na Kresach Południowo-Wschodnich – należał Lwów. Źródłem istotnym dla badań antroponimicznych są pochodzące z lat 1598–1638 jasachy (listy zbiórek pieniężnych; rachunki) tamtejszej gminy ormiańskiej. Analizowany materiał jest świadectwem stopniowej slawizacji ormiańsko-kipczackich nazw osobowych. W opracowaniu zawarto 150 (proto)nazwisk ujętych w 138 hasłach słownikowych.
Downloads
Bibliografia
Barącz, S. (1856). Żywoty sławnych Ormian w Polsce. Lwów: nakładem Wojciecha Manieckiego.
Barącz, S. (1869). Rys dziejów ormiańskich. Tarnopol: drukiem Józefa Pawłowskiego.
Buczyński, M. (1993). Patronimika ormiańskie w XVII-wiecznym Zamościu. W: M. Kamińska (red.), Wpływy obce w nazewnictwie Polski (s. 23–30). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Hanusz, J. (1886). O nazwiskach Ormian polskich. Muzeum, 10, 565–573.
Machul-Telus, B. (red.). (2014). Ormianie. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
Mutafian, C. (2018). Ormiańska diaspora od starożytności do nowoczesności. Lehahayer, 5, 7–14. https://doi.org/10.12797/LH.05.2018.05.01
Pisowicz, A. (oprac.). (2002). Nazwy osobowe Ormian. Próba objaśnienia. W: A. Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii (s. 31–41). Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN.
Reczek, J. (1987). Językowa polonizacja Ormian. Język Polski, LXVII, z. 1–2, 1–8.
Stachowski, S. (2010). Polonizacja języka ormiańsko-kipczackiego. LingVaria, 2, 213–227. http://www.lingvaria.polonistyka.uj.edu.pl/documents/5768825/17739798-4d9a-4742-8d14-1d5ff42c9daa
Stopka, K. (2000). Ormianie w Polsce dawnej i dzisiejszej. Kraków: Księgarnia Akademicka.
Stopka, K. (2013). Języki oswajane pismem. Alografia kipczacko-ormiańska i polsko-ormiańska w kulturze dawnej Polski. Kraków: Księgarnia Akademicka.
Stopka, K. (oprac.). (2020). Jasachy gminy Ormian lwowskich za lata 1598–1638 w języku ormiańsko-kipczackim. Kraków–Warszawa: Wydawnictwo Księgarnia Akademicka – Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich.
Stopka, K., Zięba, A. (2018). Ormiańska Polska = Hayoc‘ Lehastanə = Armenian Poland. Warszawa: Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich – Ormiańskie Towarzystwo Kulturalne.
Tryjarski, E. (1960). Ze studiów nad rękopisami i dialektem kipczackim Ormian polskich. Rocznik Orientalistyczny, XXIII, nr 2, 7–55.
Tryjarski, E. (oprac.). (2017). Zapisy sądu duchownego Ormian miasta Lwowa za lata 1564–1608 w języku ormiańsko-kipczackim. Kraków – Warszawa: Księgarnia Akademicka – Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich.
Trzeciak, Ł. (2021). Współczesne polskie nazwiska patronimiczne (z sufiksami -icz, -owicz/-ewicz) pochodzenia ormiańskiego. Roczniki Humanistyczne, LXIX, z. 6, 155–170. https://doi.org/10.18290/rh21696-9
Zaharkevič, S. (2013). Armâne Reči Pospolitoj: analiz modeli kul′turnoj adaptacii. W: I. Skvorcova (red.), Hudožestvennaâ kul′tura armânskih obŝin na zemlâh Reči Pospolitoj (s. 20–29). Minsk: Art Dizajn.
Zakrzewska-Dubasowa, M. (1982). Ormianie w dawnej Polsce. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Słowo. Studia językoznawcze
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
