Analiza nazw stacji i przystanków kolejowych w południowo-wschodniej Polsce w ujęciu diachronicznym
DOI:
https://doi.org/10.15584/slowo.2022.13.16Słowa kluczowe:
nazwy stacji i przystanków kolejowych, badania diachroniczne, modele nazewnicze, południowo-wschodnia PolskaAbstrakt
Celem artykułu jest zaprezentowanie nazw stacji i przystanków kolejowych zarówno dawnych i nieistniejących, jak również współczesnych i funkcjonujących. Istotną częścią tekstu jest także prezentacja produktywnych modeli nazewniczych punktów zatrzymania pociągów. Materiał badawczy został wyekscerpowany z historycznych sieciowych rozkładów jazdy pociągów ukazujących się do 2012 roku, a także z internetowego sieciowego rozkładu jazdy pociągów znajdującego się na stronie internetowej PKP. Źródła te zawierają nazwy stacji i przystanków na wybranych liniach kolejowych w województwach: lubelskim, małopolskim, podkarpackim oraz świętokrzyskim. Wykorzystana metodologia opiera się na klasyfikacji punktów zatrzymania pociągów opracowanej przez Piotra Tomasika, jak również na dodatkowych kryteriach podziału uwzględniających strukturę mian historycznych i nieistniejących. Najczęściej stosowaną praktyką nominacyjną jest przeniesienie nazwy miejscowości do nazwy punktu zatrzymania pociągów, o czym świadczą takie propria, jak: Przemyśl, Rzeszów i Zagórze. Jednak konieczność stworzenia niepowtarzalnej nazwy przystanku lub stacji kolejowej wymaga niejednokrotnie dodawania rozmaitych członów precyzujących położenie lub lokalizację. W ten sposób powstają takie miana, jak: Chmielów koło Tarnobrzega, Kraków Płaszów, Rzeszów Osiedle lub Tarnów Zachodni. Dawne nazwy punktów zatrzymania pociągu opierały się także na przeniesieniu miana części miejscowości, np. osiedla, przysiółka lub dzielnicy, w której znajdował się przystanek, m.in. Osiedle P.Z.L. w Rzeszowie lub Ozet w Stalowej Woli. Osobną kategorię nazewniczą stanowią także nazwy stacji kolejowych, które powstały w wyniku wpływów obcojęzycznych. Artykuł jest przyczynkiem do dalszych badań nad nazewnictwem stacji i przystanków kolejowych w ujęciu diachronicznym na innych liniach kolejowych w Polsce.
Downloads
Bibliografia
Bijak, U. (2017). Transonimizacja, czyli „wędrówki nazw”. Folia onomastica Croatica, 26, 1–14.
Breza, E. (1998). Nazwy obiektów i instytucji związanych z nowoczesną cywilizacją (chrematonimy). W: E. Rzetelska-Feleszko (red.), Polskie nazwy własne. Encyklopedia (s. 343–361).
Warszawa–Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.
Gałkowski, A. (2011). Chrematonimy w funkcji kulturowo-użytkowej. Onomastyczne studium porównawcze na materiale polskim, włoskim i francuskim. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Grodziński, E. (1973). Zarys ogólnej teorii imion własnych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Kaleta, Z. (1998). Teoria nazw własnych. W: E. Rzetelska-Feleszko (red.), Polskie nazwy własne.
Encyklopedia (s. 15–36). Warszawa–Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.
Klimeš, L. (1966). Názvy výhybkářských stanovišt’ a nĕkteré pomístní názvy na Gottwaldovĕ nádraží v Plzni. Zpravodaj Místopisné komise ČSAV, 8, 238–239.
Klimeš, L. (1968). Slangová vlastní jména. Zpravodaj Místopisné komise ČSAV, 11, 363–373.
Klimeš, L. (1987). Slangová pomístní jména v lokomotivním depu Plzeň. Onomastický zpravodaj ČSAV, 28, 81–83.
Klimeš, L. (2010). Jména nádraží. Acta Onomastica, 51, 623.
Kosyl, C. (2003). Chrematonimia. W: E. Rzetelska-Feleszko, A Cieślikowa przy współudziale J. Dumy (red.), Słowiańska onomastyka. Encyklopedia (t. 2) (s. 370–375). Warszawa–Kraków: Towarzystwo Naukowe Warszawskie.
Kosyl, C. (2014). Chrematonimy. W: J. Bartmiński (red.), Współczesny język polski (s. 447–452). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Mrózek, R. (2010). Synchroniczne i diachroniczne granice oraz pogranicza urbanonimii. W: I. Sarnowska-Giefing, M. Graf (red.), Miasto w perspektywie onomastyki i historii (s. 31–38). Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Myszka, A. (2016). Urbanonimia Rzeszowa. Językowo-kulturowy obraz świata. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.
Opaliński, D. (2016). Dawne kolejowe rozkłady jazdy i ich przydatność w badaniach historycznych.
Studia Źródłoznawcze, 54, 115–127.
Przybylska, R. (2002). Konwencje nazewnicze w obrębie nazw barów, kawiarni i restauracji. W: M. Skarżyński, M. Szpiczakowska (red.), Rozmaitości językowe (s. 247–255). Kraków: Księgarnia Akademicka.
Rutkiewicz-Hanczewska, M. (2013). Genologia onimiczna. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie.
Rutkowski, M. (2011). Problem funkcji nazw własnych w onomastyce. Przegląd stanowisk. Conversatoria Linguistica, 4, 54–65.
Rymut, K. (2003). Granica czy strefa przejściowa między nomen appellativum a nomen proprium? W: Rymut, K., Szkice onomastyczne i historycznojęzykowe (s. 9–12). Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.
Rzetelska-Feleszko, E. (1994). Najnowsze nazwy sklepów. W: E. Wrocławska (red.), Uwarunkowania i przyczyny zmian językowych (s. 133–142). Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy.
Rzetelska-Feleszko, E. (2014). Nazwy własne. W: J. Bartmiński (red.), Współczesny język polski (s. 405–410). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Siwiec, A. (2006). W sprawie nazw obiektów handlowych: miejsce w klasyfikacji onomastycznej, ustalenia typologiczne, terminologia. W: K. Rymut i in. (red.), Munuscula linguistica: in honorem Alexandrae Cieślikowa oblata (s. 423–436). Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.
Tomasik, P. (2015). Nazwy przystanków komunikacji miejskiej w Polsce. Punkt widzenia językoznawcy i organizatora komunikacji miejskiej. W: A. Gałkowski, R. Gliwa (red.), Mikrotoponimy i makrotoponimy w komunikacji i kulturze (s. 229–283). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Tomasik, P. (2016). Nazewnictwo kolejowe. Na materiale języka polskiego, rosyjskiego i czeskiego. Bydgoszcz: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.
https://sjp.pwn.pl/szukaj/stacja.html
https://sjp.pwn.pl/szukaj/przystanek.html
https://portalpasazera.pl/Tablice/TabliceWgLinii
https://www.bazakolejowa.pl/index.php?dzial=stacje&id=4877&okno=start
https://www.krosno.pl/pl/dla-mieszkancow/samorzad/dzielnice-i-osiedla
https://www.stalowka.net/encyklopedia.php?dx=166
https://przemysl.naszemiasto.pl/we-wrzesniu-1939-r-dwaj-okupanci-podzielili-przemysl/ar/c17893159
Decyzja komisji z dnia 1 lutego 2008 r. dotycząca specyfikacji technicznej interoperacyjności podsystemu „Ruch kolejowy” transeuropejskiego systemu kolei dużych prędkości, o której mowa w art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 96/48/WE, i uchylająca decyzję Komisji 2002/734/WE z dnia 30 maja 2002 r. (2008/231/WE).
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 18 lipca 2005 r. w sprawie ogólnych warunków prowadzenia ruchu kolejowego i sygnalizacji (Dz.U. 2005 nr 172 poz. 1444).
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2019 r. w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania niektórym miejscowościom statusu miasta (Dz.U. 2019 poz. 1416).
Ustawa z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz.U. 2003 nr 86 poz. 789).
Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 9 sierpnia 1977 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości w województwach: krośnieńskim, nowosądeckim, przemyskim, rzeszowskim i tarnobrzeskim (M.P. 1977 nr 21 poz. 112).
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Słowo. Studia językoznawcze

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.