Villelmina Amaxia Viri sui Fredelici. Średniowieczne strategie identyfikacji osób na podstawie piemonckich listów sądowych
DOI:
https://doi.org/10.15584/slowo.2022.13.17Słowa kluczowe:
antroponim, kobiety, oznaczenie uzupełniające, amasia, źródło sądoweAbstrakt
Johannes filius Petri: ta strategia nazewnictwa reprezentuje jeden z głównych średniowiecznych sposobów oznaczania osób, zwłaszcza w dokumentach administracyjnych o charakterze fiskalnym. W rzeczywistości osoba jest z pewnością czyjąś córką lub synem, a kobieta jest córką lub żoną mężczyzny. W szczególności kobiety często nie są nawet określane z imienia, a jedynie jako żony, córki i matki mężczyzn. W XIV- -wiecznym spisie sędziowskim z Turynu (północno-zachodnie Włochy) zidentyfikowano alternatywne strategie, które nie tylko wskazują na bliskie relacje rodzinne, ale także na inne średniowieczne role, takie jak amasia. W niniejszym artykule zbadano pośrednią nazwę tego źródła sądowego i porównano formuły stosowane dla mężczyzn i kobiet.
Downloads
Bibliografia
Barbero, A. (2020). Donne, madonne, mercanti e cavalieri. Sei storie medievali. Bari: Economica Laterza.
Bessat, H. & Germi C. (2001–2004). Les noms du paysage alpin. Grenoble: ELLUG.
Bizzarri, D. (1933). Gli statuti del Comune di Torino del 1360 (pp. 1–167), Torino: Biblioteca Subalpina di Storia Patria.
Castellani-Pollidori, O. (1961). Nomi femminili senesi del secolo XIII. Studi linguistici italiani, 2, 46–64.
Corino Rovano, S. (2018). Antroponimi femminili trecenteschi in una valle francoprovenzale piemontese: la Valle di Lanzo, In U. Bijak, H. Górny, M. Magda-Czekaj, (eds.), Onomastyka – Neohumanistyka – Nauki Społeczne, (pp. 81-95), Kraków, Instytut Języka Polskiego PAN.
Vocabolario degli Accademici della Crusca. Retrieved from http://www.lessicografia.it/.
Du Cange, C. (1883–1887). Glossarium Mediae et Infimae Latinitatis. Niort: L. Favre. Retrieved from http://ducange.enc.sorbonne.fr/
Frugoni, C. (2021). Donne medievali. Sole, indomite, avventurose. Bologna: Il Mulino.
Gasca Queirazza, G. (2004). Individuazione di elementi di francoprovenzale nelle carte e documenti della Valle d’Aosta. In Aux racines du Francoprovençal (Actes de la conférence annuelle sur l’activité scientifique du Centre d’études Francoprovençales) (pp. 87-94), Aosta.
Godefroy, F. (1881–1898). Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes. Paris: Vieweg. Retrieved from micmap.org/ dicfro/search/ dictionnaire-godefroy/
Kremer, D. (2006). Autour de la formation historique des noms de famille italiens. In A. Rossebastiano (ed.), Da Torino a Pisa (pp. 3–29), Alessandria: Edizioni dell’Orso.
Papa, E. (2010). Formule onomastiche, soprannomi e identificazione personale nei consegnamenti quattrocenteschi di Forno Canavese. In E. Papa (ed.), I soprannomi nell’antroponimia (pp. 69–110). Alessandria: Edizioni dell’Orso.
Papa, E. (2013). Per un atlante antroponimico del Piemonte medievale. In A. Rossebastiano, C. Colli Tibaldi (eds.), Studi di onomastica in memoria di Giuliano Gasca Quirazza (pp. 205-221). Alessandria: Edizioni dell’Orso.
Rohlfs, G. (1966–1969). Grammatica storica della lingua italiana e dei suoi dialetti. Torino: Einaudi.
Rossebastiano, A. (1994). I cognomi in -ando nel Canavese. Studi Piemontesi, 33 (1), 161–168.
Rossebastiano, A. (2004). Nome, cognome e soprannome nel Piemonte rurale. Studi Piemontesi, 33 (1), 29–47.
Rossebastiano, A. (2008). Formule introduttive del nome aggiunto nell’onomastica del Piemonte. In C. Colli Tibaldi, D. Cacia (eds.), A Torino (pp. 9-38). Alessandria: Edizioni dell’Orso.
Serra, G. (1954–1965). Lineamenti di una storia linguistica dell’Italia medievale. Napoli: Liguori.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Słowo. Studia językoznawcze
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
