Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2020 r., sygn. I KZP 10/19

Abstrakt

Postanowienie dotyczy kwestii odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania z art. 233§1a k.k., w kontekście jego wpływu na rozumienie prawa do obrony. Autor glosy krytycznie odnosi się do stanowiska, że wprowadzony nowelizacją z 11 marca 2016 r., art. 233§1a k.k., nie budzi wątpliwości, jako wprowadzający „(…) jedynie uprzywilejowany typ przestępstwa fałszywych zeznań”. Istniejące wątpliwości, co do charakteru i zakresu nowego uregulowania, mogą bowiem nie tylko wpływać na treść prawa do obrony, ale co ważniejsze skutkować negatywną praktyką organów ścigania przekonanych o „instrukcyjnym” charakterze art. 313 k.p.k.