Zastosowanie actio de peculio z powodu filiae familias w okresie pryncypatu

Abstrakt

Zastosowanie actio de peculio z powodu filiae familias w okresie pryncypatu nie jest zagadnieniem często poruszanym w literaturze przedmiotu. Skarga ta należała do powództw o charakterze dodatkowym, których celem było rozciągnięcie odpowiedzialności na zwierzchników familijnych i właścicieli niewolników za zobowiązania kontraktowe osób im podległych. Jakkolwiek zarówno w Instytucjach Gaiusa (G.4,69–4,77), jak i w formule skargi zamieszczonej w rekonstrukcji edyktu pretorskiego zredagowanego przez O. Lenela nie są wymienione osoby płci żeńskiej, z innych tekstów źródłowych wynika, że powództwo to mogło być stosowane ze względu na działalność gospodarczą, którą córki rodziny prowadziły w oparciu o peculium. Actio de peculio w odniesieniu do zamężnej córki podległej władzy ojcowskiej spełniała też inną rolę – była odpowiednikiem actio rerum amotarum.