Kilka refleksji na temat zasady in dubio pro tributario

Abstrakt

Z początkiem 2016 r. do polskiego porządku prawnego wprowadzono zasadę rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika (in dubio pro tributario). Regułę tę podniesiono do rangi zasady prawa podatkowego wyartykułowanej wprost w art. 2a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Ten ruch ustawodawcy był wynikiem uprzedniego referendum, w którym prawie 95% głosujących opowiedziało się za wprowadzeniem tej zasady, dostrzegając w niej zapewne narzędzie, które przyczyni się do polepszenia praktyki stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe. Po kilku latach można stwierdzić, iż nadzieje te nie zostały zrealizowane. W praktyce bowiem przedmiotowa zasada jak na razie nie znajduje szerszego zastosowania. Celem opracowania jest przedstawienie zarówno samej istoty zasady in dubio pro tributario, jak i doświadczeń na tle jej stosowania na przestrzeni ostatnich lat, ze szczególnym uwzględnieniem wydanych w tym zakresie orzeczeń sądów administracyjnych oraz Trybunału Konstytucyjnego.