Wpływ twórczej aktywności na rozwój dziecka z indywidualnymi potrzebami – studium przypadku

Abstrakt

W poniższym studium przypadku omówiono wpływ twórczej aktywności dziecka na jego rozwój oraz jej rolę jako nieocenionego narzędzia w jego rozwoju stanowiącego most między jego wewnętrznym światem a otaczającą rzeczywistością, a równocześnie starano się udowodnić, że stanowi przejaw intymnego bytu oraz psychicznej więzi między ludźmi a życiem społecznym. W tekście podjęto próbę wykazania, że twórczość artystyczna u dzieci jest ściśle związana z ich własnym, konkretnym doświadczeniem i jednocześnie stanowi zalążek postawy badawczej. Poniższe studium przypadku ma na celu podkreślić, że sztuka nie jest dla dziecka tym samym, czym jest dla dorosłego. Wykorzystano w tym celu informacje z książki V. Lowenfelda i W.L. Brittaina, w której autorzy podkreślają, iż „Sztuka dla dziecka jest czymś całkiem innym – przede wszystkim jest środkiem wyrazu”. W opracowaniu znajdują się treści wskazujące, że malarstwo jest dla dziecka twórczą i dynamiczną aktywnością. Wyrażanie się artystyczne podlega rozwojowi i jest odzwierciedleniem psychiki dziecięcej. W tekście podkreślono argumenty, które wskazują, że sztuka, a zwłaszcza malarstwo, odgrywa kluczową rolę w rozwoju emocjonalnym, społecznym i intelektualnym dziecka. Na przykładzie pracy z dzieckiem przybliżono, w jaki sposób działalność artystyczna dziecka uczy wyrażania swoich uczuć, rozwija zdolności poznawcze oraz kształtuje umiejętności społeczne oraz umożliwia lepsze zrozumienie siebie i świata, w którym żyje. Do celu badawczego przeprowadzono działania z Anią – dziewczynką o niepełnosprawności intelektualnej w stopniu umiarkowanym. Jako pomocniczy materiał badawczy wykorzystano malarstwo Tadeusza Brzozowskiego.