Relacja człowiek – pies w akcie agresji. Charakterystyka i negatywne wartościowanie agresora
DOI:
https://doi.org/10.15584/slowo.2024.15.11Słowa kluczowe:
relacja człowiek – pies, natura ludzka, agresor, charakterystyka, wartościowanieAbstrakt
Przedmiotem rozważań podjętych w niniejszym artykule są agresywne zachowania człowieka wobec psa. Celem analizy jest przedstawienie jego medialnego obrazu na tle relacji ze zwierzęciem. Podstawę badań stanowi natura ludzka, która daje możliwość opracowania holistycznego obrazu człowieka – uczestnika aktu agresji. Z poddanych analizie tekstów wyłania się negatywnie wartościowany obraz CZŁOWIEKA PRZEŚLADOWCY, na który składają się kategorie podstawowe: charakter agresora, jego osobowość, stosunek do zwierząt i zachowanie wobec nich, oraz kategorie uzupełniające: płeć, wiek, stosunek własnościowy i miejsce zamieszkania. Wizerunek agresora jest budowany zarówno poprzez opisy jego napastliwych zachowań wobec psa, jak i przy użyciu ujemnie nacechowanych środków językowych bezpośrednio lub pośrednio wartościujących ich agresywne relacje.
Downloads
Bibliografia
Bartmiński, J. (red.). (2003). Język w kręgu wartości. Studia semantyczne. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Borkowska, E., Borkowski, A., Długołęcka-Pietrzak, M. i in. (red.). (2018). Kot w literaturze, kulturze, języku i mediach. Siedlce: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Kultury Regionalnej i BadańLiterackich im. Franciszka Karpińskiego. Stowarzyszenie.
Borkowska, E., Borkowski, A., Kozak, E. i in. (red.). (2019). Pies w literaturze, kulturze języku i mediach. Siedlce: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Kultury Regionalnej i Badań Literackich im. Franciszka Karpińskiego. Stowarzyszenie.
Dąbrowska, A. (red.). (2003). Język a Kultura (t. 15): Opozycja „homo – animal” w języku i kulturze. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Gorlewska, E. (2019). Słownictwo aksjologiczne w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Znaczenia tekstowe a konotacje potoczne, Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.
Kolberová, U. (2014). Wyzwiska z komponentem „pies” w języku polskim. Opera Slavica, R. 24, z. 2, 29–37.
Kołakowski, L. (2004a). Mini wykłady o maxi sprawach. Trzy serie. Kraków: Wydawnictwo „Znak”.
Kołakowski, L. (2004b). O co nas pytają wielcy filozofowie, Kraków: Wydawnictwo „Znak”.
Kompa, K. (2019). Co to są słowa książkowe? O potrzebie uściślenia kwalifikatorów słownikowych na przykładzie wyrazów opatrzonych kwalifikatorem książk. w „Słowniku języka polskiego” pod redakcją Mieczysława Szymczaka. Linguistische Treffen in Wrocław, 15, 295–302.
Krzeszowski, T. (1999). Aksjologiczne aspekty semantyki językowej. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Oskiera, A. (red.). (2007). Antynomie wartości. Problematyka aksjologiczna w językoznawstwie. Łódź: Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi.
Puzynina, J. (1992). Język wartości. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Skorupska-Raczyńska, E., Rutkowska, J., Kuska, W. (red.). (2013). Kot w kulturach świata. Gorzów Wielkopolski: Wydawnictwo Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej.
Skorupska-Raczyńska, E., Rutkowska, J., Kuska, W. (red.). (2016). Koń w kulturach świata. Gorzów Wielkopolski: Wydawnictwo Naukowe Akademii im. Jakuba z Paradyża.
Skorupska-Raczyńska, E., Rutkowska, J., Żurawska-Chaszczewska, J. (red.). (2012). Pies w kulturach świata. Gorzów Wielkopolski: Wydawnictwo Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej.
Sobstyl, K. (2017). Wartościowanie człowieka i psa w ogłoszeniach adopcyjnych zwierząt. W: A. Kiklewicz, J. Piwowar (red.), Wartości i wartościowanie we współczesnej humanistyce. III: perspektywa językoznawcza (s. 145–154). Olsztyn: Centrum Badań Europy Wschodniej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
Sobstyl, K. (2019a). „Bydlę mnie chapsnęło” – negatywne obrazowanie psa w komunikacji internetowej. W: E. Borkowska, A. Borkowski, E. Kozak i in. (red.), Pies w literaturze, kulturze języku i mediach (s. 227–238). Siedlce: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Kultury Regionalnej i Badań Literackich im. Franciszka Karpińskiego. Stowarzyszenie.
Sobstyl, K. (2019b). Językowe obrazowanie zwierząt i ich ochrony w polskich rozporządzeniach i ustawach na przestrzeni stulecia. W: J. Klimek-Grądzka, M. Nowak (red.), Dziedzictwo językowe przeszłości – w stulecie odzyskania niepodległości (s. 135–147). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.
Szymonik, D., Jasińska, M., Siepietowska, J. i in. (red.). (2016), Koń w języku, literaturze i kulturze. Siedlce: Wydawnictwo IKRiBL.
Taras, B. (2023). „(Nie)ludzki pan”. Obraz psa ofiary w mediach. Słowo. Studia językoznawcze, 14, 225–242.
Tokarski, R. (2001). Słownictwo jako interpretacja świata. W: J. Bartmiński (red.), Współczesny język polski (s. 343–370). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Tokarski, R. (2014). Światy za słowami. Wykłady z semantyki leksykalnej. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Słowo. Studia językoznawcze
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
