Świnia niejedno ma imię – ewolucja motywacji nazewniczych w kontekście przemian kulturowych i społecznych

Autor

DOI:

https://doi.org/10.15584/slowo.2022.13.29

Słowa kluczowe:

zoonimia, kategoryzacja, motywy nominacji, wartościowanie w nazwach, nazwy świń

Abstrakt

Przedmiotem artykułu są nazwy własne świń w ujęciu diachronicznym. Bazując na badaniach Stefana Warchoła przedstawionych w „Kwestionariuszu do badań zoonimii ludowej w Polsce (na tle słowiańskim) i Słowniku etymologiczno-motywacyjnym słowiańskiej zoonimii ludowej” oraz na badaniach własnych, obejmujących imiona świń przebywających w azylach, analizowano motywację nazewniczą zwierząt. Skupiono się głównie na kategoryzacji oraz frekwencji imion na przestrzeni lat. Ważnym aspektem uczyniono rozważania na temat podmiotowości świń w kontekście nadawanych im imion.  

Downloads

Bibliografia

Bubak, J. (1998). Zoonimia – nazwy zwierząt. Terminologia. Stan badań. Klasyfikacja zoonimów. W: E. Rzetelska-Feleszko (red.), Polskie nazwy własne. Encyklopedia (s. 329– 341). Warszawa–Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.

Bubak, J. (1977). Nazwy zwierząt domowych z terenu Sądecczyzny w dokumencie z końca XVII wieku. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Józefa Szujskiego.

Cygal-Krupa, Z. (1996). Nazwy koni i krów w południowo-zachodniej Limanowszczyźnie. W: S. Warchoł (red.), Systemy zoonimiczne w językach słowiańskich (s. 37–47).

Duszyk, K. (2011). Tendencje w kreowaniu współczesnych imion zwierząt na tle polskiej tradycji zoonimicznej. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica, 6, 273–282.

Grzegorczykowa, R. (1998). Gramatyka współczesnego języka polskiego. Warszawa.

Kosyl, C. (1996). Nazwy krów w polskiej literaturze pięknej. W: S. Warchoł (red.), Systemy zoonimiczne w językach słowiańskich (s. 231–244).

Mamzer, H. (2014). Zwierzę jako podmiot. O metastrategiach kolonizowania przyrody. Porównania, 15, 75–90.

Mamzer, H. (2017). Zwierzęce imiona – upodmiotowienie czy zawłaszczenie. Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies, 3: Podmiotowość, 163–178.

Oronowicz Kida, E. (2003). Nazwy własne ptactwa domowego w powiecie jarosławskim, Język Polski, 83, z. 3, 209–216.

Rzetelska-Feleszko, E. (2006). Uczłowieczenie psów (i kotów), W świecie nazw własnych, Warszawa, (s. 169–184).

Strutyński, J., Warchoł, S. (2004). Nazewnictwo zoonimiczne w środowiskach wiejskich i miejskich. W: R. Mrózek (red.), Nazwy własne w języku, kulturze i komunikacji społecznej (s. 99–129). Katowice.

Strutyński, J. (1972). Polskie nazwy ptaków krajowych (No. 33). Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Warchoł, S. (2014). Słownik etymologiczno-motywacyjny słowiańskiej zoonimii ludowej (T. 4), s. 182–221. Lublin.

Warchoł, S. (1993). Kwestionariusz do badania zoonimii ludowej w Polsce (na tle słowiańskim), s. 8–20, 186–190. Lublin.

Warchoł, S. (1961). Nazwy własne krów w kilku zabytkach rękopiśmiennych małopolskich z końca XVII i XVIII wieku, Onomastica, 7, 327–351.

https://www.otwarteklatki.pl/blog/azyl-dla-swin-chrumkowo-wywiad

https://www.facebook.com/eugeniusz.prosiak

https://pl-pl.facebook.com/chrumki

Pobrania

Opublikowane

2022-12-15

Jak cytować

Zawadzka, D. (2022). Świnia niejedno ma imię – ewolucja motywacji nazewniczych w kontekście przemian kulturowych i społecznych. Słowo. Studia językoznawcze, (13), 427–439. https://doi.org/10.15584/slowo.2022.13.29

Numer

Dział

METODOLOGIA, INNE KATEGORIE NAZW WŁASNYCH