Świnia niejedno ma imię – ewolucja motywacji nazewniczych w kontekście przemian kulturowych i społecznych
DOI:
https://doi.org/10.15584/slowo.2022.13.29Słowa kluczowe:
zoonimia, kategoryzacja, motywy nominacji, wartościowanie w nazwach, nazwy świńAbstrakt
Przedmiotem artykułu są nazwy własne świń w ujęciu diachronicznym. Bazując na badaniach Stefana Warchoła przedstawionych w „Kwestionariuszu do badań zoonimii ludowej w Polsce (na tle słowiańskim) i Słowniku etymologiczno-motywacyjnym słowiańskiej zoonimii ludowej” oraz na badaniach własnych, obejmujących imiona świń przebywających w azylach, analizowano motywację nazewniczą zwierząt. Skupiono się głównie na kategoryzacji oraz frekwencji imion na przestrzeni lat. Ważnym aspektem uczyniono rozważania na temat podmiotowości świń w kontekście nadawanych im imion.Downloads
Bibliografia
Bubak, J. (1998). Zoonimia – nazwy zwierząt. Terminologia. Stan badań. Klasyfikacja zoonimów. W: E. Rzetelska-Feleszko (red.), Polskie nazwy własne. Encyklopedia (s. 329– 341). Warszawa–Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN.
Bubak, J. (1977). Nazwy zwierząt domowych z terenu Sądecczyzny w dokumencie z końca XVII wieku. Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Józefa Szujskiego.
Cygal-Krupa, Z. (1996). Nazwy koni i krów w południowo-zachodniej Limanowszczyźnie. W: S. Warchoł (red.), Systemy zoonimiczne w językach słowiańskich (s. 37–47).
Duszyk, K. (2011). Tendencje w kreowaniu współczesnych imion zwierząt na tle polskiej tradycji zoonimicznej. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica, 6, 273–282.
Grzegorczykowa, R. (1998). Gramatyka współczesnego języka polskiego. Warszawa.
Kosyl, C. (1996). Nazwy krów w polskiej literaturze pięknej. W: S. Warchoł (red.), Systemy zoonimiczne w językach słowiańskich (s. 231–244).
Mamzer, H. (2014). Zwierzę jako podmiot. O metastrategiach kolonizowania przyrody. Porównania, 15, 75–90.
Mamzer, H. (2017). Zwierzęce imiona – upodmiotowienie czy zawłaszczenie. Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies, 3: Podmiotowość, 163–178.
Oronowicz Kida, E. (2003). Nazwy własne ptactwa domowego w powiecie jarosławskim, Język Polski, 83, z. 3, 209–216.
Rzetelska-Feleszko, E. (2006). Uczłowieczenie psów (i kotów), W świecie nazw własnych, Warszawa, (s. 169–184).
Strutyński, J., Warchoł, S. (2004). Nazewnictwo zoonimiczne w środowiskach wiejskich i miejskich. W: R. Mrózek (red.), Nazwy własne w języku, kulturze i komunikacji społecznej (s. 99–129). Katowice.
Strutyński, J. (1972). Polskie nazwy ptaków krajowych (No. 33). Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Warchoł, S. (2014). Słownik etymologiczno-motywacyjny słowiańskiej zoonimii ludowej (T. 4), s. 182–221. Lublin.
Warchoł, S. (1993). Kwestionariusz do badania zoonimii ludowej w Polsce (na tle słowiańskim), s. 8–20, 186–190. Lublin.
Warchoł, S. (1961). Nazwy własne krów w kilku zabytkach rękopiśmiennych małopolskich z końca XVII i XVIII wieku, Onomastica, 7, 327–351.
https://www.otwarteklatki.pl/blog/azyl-dla-swin-chrumkowo-wywiad
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Słowo. Studia językoznawcze
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
