Granice inwencji imienniczej w Polsce – w diachronicznej perspektywie językoznawczej i prawnej
DOI:
https://doi.org/10.15584/slowo.2022.13.4Słowa kluczowe:
nazwa własna, imię, prawoAbstrakt
Celem uchwycenia tytułowych granic przedmiotem opisu uczyniono regulacje prawne dotyczące kwestii nadawania (zmiany) imion, obowiązujące w Polsce na przestrzeni lat, począwszy od okresu powojennego, ponadto zapatrywania sądów, które rozstrzygały zaistniałe w tej materii spory, oraz zabierających głos w sprawie językoznawców, a także, uzupełniająco, wnioski wynikające z analizy publicznie dostępnych list imion z rejestru PESEL i wybranych fragmentów korespondencji pomiędzy Radą Języka Polskiego a osobami/instytucjami występującymi o opinie na temat imion.
Pobrania
Opublikowane
2022-12-15
Jak cytować
Mika, J. (2022). Granice inwencji imienniczej w Polsce – w diachronicznej perspektywie językoznawczej i prawnej. Słowo. Studia językoznawcze, (13), 44–60. https://doi.org/10.15584/slowo.2022.13.4
Numer
Dział
ANTROPONIMY
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Słowo. Studia językoznawcze
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.