Co o uczniach mówią ich przezwiska? – sposoby tworzenia przezwisk szkolnych. Analiza badań własnych
DOI:
https://doi.org/10.15584/slowo.2024.15.13Słowa kluczowe:
antroponim, przezwisko szkolne, słowotwórstwo, kreatywność językowa dzieciAbstrakt
Przezwiska nie mają tradycji pisanej, są jednak trwale kojarzone z daną osobą i służą jej identyfikacji poza jej oficjalnym imieniem i nazwiskiem. W artykule omówiono przezwiska uczniowskie, które utworzone zostały od wyrazów pospolitych i nazw własnych (imion, nazwisk, chrematonimów). Materiał zebrano na podstawie badania ankietowego przeprowadzonego wśród 70 uczniów klas czwartych szkoły podstawowej w powiecie tureckim w województwie wielkopolskim. Zadaniem respondentów było podanie swoich pseudonimów i wyjaśnienie ich motywacji. Przedstawiona analiza dotyczy sposobów tworzenia przezwisk uczniowskich z uwzględnieniem technik słowotwórczych.
Downloads
Bibliografia
Biolik, M. (1997). Przezwiska nauczycieli i uczniów o przejrzystej motywacji semantycznej. Onomastica, XLII, 195–210.
Burchacka, K. (2012). Przezwiska uczniów gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych w Działdowie. Analiza formalna i znaczeniowa. Prace Językoznawcze, 14, 31–41.
Cieślikowa, A. (1988). Przezwiska. W: E. Rzetelska-Feleszko (red.). Polskie nazwy własne. Encyklopedia, cz. 2 (s. 119–133). Kraków.
Cieślikowa, A. (1992). Rodzaje ekspresji w tworzeniu nazw osobowych. Polonica, 15, 111–119.
Cieślikowa, A. (1997). Staropolskie antroponimy przezwiskowe w świetle słownictwa gwarowego. W: H. Popowska-Taborska, J. Duma (red.). Onomastyka i dialektologia (s. 49–55). Warszawa.
Dawidziak-Kładoczna, M. (2021). Co o politykach mówią ich przezwiska? Na podstawie struktur kontaminacyjnych motywowanych antroponimem i rzeczownikiem pospolitym. Onomastica, 65, 237–254.
Długosz, K. (1983). Proszę pana, bo on się przezywa, czyli o przezwiskach uczniów szkół podstawowych. Poradnik Językowy, 1, 25–37.
Długosz, K. (1986). Przezwiska uczniów z Kielecczyzny. Analiza semantyczno-słowotwórcza, Szczecin.
Długosz, K. (1988). Wieloczłonowe przezwiska uczniowskie. Onomastica, XXXII, 155–168.
Gala, S. (1975). Z zagadnień klasyfikacji antroponimów (na przykładzie przezwisk nauczycieli). Rozprawy Komisji Językowej ŁTN, 21, 43–54.
Godlewska, E. (2003). Klasyfikacja semantyczno-formalna nicków czatowych. Białostockie Archiwum Językowe, 3, 59–87.
Janowski, A. Stachyra, R. (1985). Prestiż ucznia wśród rówieśników, Warszawa.
Kamińska, M. (1958). Nazwiska i przezwiska ludności wieśniaczej w Łowickiem. Onomastica, IV, 79–120.
Kosyl, C. (1988). Typy motywacyjne przezwisk ludowych. W: E. Homa (red.). Onomastyka w dydaktyce szkolnej i społecznej. Materiały z VI Konferencji Onomastycznej (s. 205–213). Szczecin.
Kupiszewski, W. (1988). O przezwiskach szkolnych. Prace Filologiczne, XXXIV, 211–214.
Lewicka, M. (2016). O przezwiskach gimnazjalistów kaliskich (analiza semantyczna). Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza, 23(43), nr 1, 161–178.
Łobodzińska, R., Tomczak, L. (1988). Współczesne przezwiska polskie: analiza formalna i znaczeniowa. Warszawa–Wrocław.
Mrózek, R. (2017). Słownik motywacyjny antroponimów przezwiskowych socjolektu młodzieżowego, Kraków.
Nowowiejski, B. (2003). Inspiracje kulturowe współczesnych przezwisk uczniowskich na Podlasiu. Białostockie Archiwum Językowe, 3, 147–161.
Raubo, J., Raubo, H. (1973). Psychologiczno-wychowawcze zagadnienia przezwisk w szkole. Pro-
blemy Opiekuńczo-Wychowawcze, 2, 12–15.
Rudnicka-Fira, E. (2004). O pewnym typie motywacyjnym przezwisk antroponimicznych we współczesnej polszczyźnie. Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica, II, 429–441.
Skubalanka, T. (1973). Ekspresywność języka a mowa. W: S. Skwarczyńska (red). Poetyka i stylistyka słowiańska. Materiały Konferencji Komisji Poetyki i Stylistyki Słowiańskiej Międzynarodowej Komisji Slawistów (s. 177–183). Wrocław.
Skulina, T. (1974). Funkcje przezwiska w systemie antroponimicznym. Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej, XIII, 213–234.
Stachurski, E. (2017). Socjologiczne uwarunkowania nazw osobowych w utworach Adolfa Dygasińskiego. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica 12, 253–265.
Starzykiewicz, A. (2016). Określenia przezwiskowe polskich celebrytów. Język Polski, 96(2), 73–88.
Stramek, B. (2001). Przezwiska uczniów i nauczycieli stargardzkich szkół. Onomastica, XLVI, 279–290.
Surma, G. (1993). Przezwiska i przydomki w świetle materiałów opoczyńskich. Onomastica, XXXVIII, 151–167.
Wolnicz-Pawłowska, E. (1996). Przezwiska intymne w najnowszej polszczyźnie. W: M. Majtán, F. Ruščák (red.). 12 Slovenská Onomastická Konferencia a 6. Seminár „Onomastika s Škola” (s. 126–130). Prešov.
Ziółkowska-Sobecka, M. (1999). Śmiech w szkole. Nowa Szkoła, 1, 29–31.
Ziajka, B. (2014). Językowo-kulturowy obraz świata społeczności wiejskiej utrwalony w przezwiskach i przydomkach (na przykładzie nieoficjalnych antroponimów mieszkańców Zagórza i wsi okolicznych w powiecie chrzanowskim), Kraków.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Słowo. Studia językoznawcze
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.
