Zaufanie determinantą nawiązania i rozwoju innowacyjnych powiązań integracyjnych w agrobiznesie

Abstrakt

Zaufanie jest głównym wytworem norm społecznego współdziałania, zakotwiczonych w kulturze narodowej i grupowej, które składają się na kapitał społeczny. Głównym celem opracowania jest próba wskazania znaczenia zaufania w zainicjowaniu i rozwoju innowacyjnych więzi integracyjnych, jakimi są struktury klastrowe. Pełni ono szczególną rolę w kreowaniu ekspansji powiązań integracyjnych – zaufaniem obdarzają siebie nawzajem uczestnicy układu zintegrowanego, ze wskazaniem na lidera klastra. Zaufanie stwarza możliwości ograniczania kosztów transakcyjnych, które są niezmiernie istotne w funkcjonowaniu mechanizmów, gdzie z jednej strony wszelkie partykularyzmy, a z drugiej nadmiar regulacji i procedur mogą zaburzyć zarówno sam sposób funkcjonowania klastra, jak i wpłynąć na dominację kultury korporacyjno-biurokratycznej. W opracowaniu zaprezentowano wyniki badań własnych przeprowadzonych wśród przedsiębiorców – uczestników struktur klastrowych funkcjonujących w agrobiznesie województwa podkarpackiego. Wynika z nich, że poziom zaufania, stanowiąc kluczowy czynnik kapitału społecznego, jest podstawą budowania każdej struktury sieciowej kooperacji. Dowiedziono również, że prawidłowo funkcjonujące, jak również tworzące się struktury integracyjne występujące w gospodarce, są jednym z istotnych warunków jej dynamicznej ekspansji.