Izolacja postpenalna w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym a poszanowanie praw i wolności człowieka
DOI:
https://doi.org/10.15584/polispol.2021.1.7Słowa kluczowe:
izolacja postpenalna, środki zabezpieczające, prawa człowieka, godność ludzka, przeludnienie OśrodkaAbstrakt
Niniejszy artykuł ma na celu zwrócenie uwagi Czytelnika na problematykę izolacji postpenalnej w kształcie nadanym ustawą z dnia 22 listopada 2013 roku o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób. Praca nacelowana jest na przedstawienie genezy rzeczonej instytucji, wątpliwości natury konstytucyjnej związanych z powołaną ustawą, a także praktycznych aspektów działania KOZZD. W kręgu zainteresowania autorki pozostaje dysonans pomiędzy teoretycznymi założeniami co do funkcjonowania placówki a rzeczywistą organizacją Ośrodka i warunkami izolacji w nim. W szczególności poruszona zostaje problematyka przepełnienia KOZZD i implikacje tego dla sytuacji jednostek poddanych detencji. Całość analizy dokonywana jest w kontekście praw i wolności człowieka. Zwieńczenie artykułu stanowi podsumowanie rozważań i stanowczy sprzeciw wobec naruszania godności jednostek w demokratycznym państwie prawa.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Polityka i Społeczeństwo
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.