Polityki powrotów wobec syryjskich migrantów

Abstrakt

Współcześnie najwięcej państw udzielających schronienia migrantom należy do krajów rozwijających się z wewnętrznymi problemami i niewykształconą polityką wobec nich. Powroty do ojczyzny państwa te traktują jako formę zmniejszenia liczby migrantów i rozwiązania kryzysów gospodarczych, politycznych czy społecznych im towarzyszących. Jedną z nacji wobec której próbuje się wdrożyć politykę powrotów są Syryjczycy. W artykule analizie poddane są przypadki trzech państw sąsiadujących z Syrią (Turcji, Libanu, Jordanii), które przyjęły największą liczbę ich obywateli. Celem artykułu jest zbadanie przyczyn leżących u podstaw polityk powrotu migrantów syryjskich do ojczyzny z powyższych państw. W artykule postawiono tezę głoszącą, że czynniki wypychające Syryjczyków z sąsiednich państw przyjmujących nie miały wpływu na ich decyzję o powrocie do ojczyzny, ale mogły skłaniać do dalszej migracji.